Κυριακή του σπορέως
Όλο το βιος
μια χούφτα σπόρος
λιοπύρι αδυσσώπητο
το πνεύμα μαστιγώνει –
θά ‘θελες, λες,
πίσω στο διάβα σου ν’ αφήσεις
κάτι γι΄ αυτούς
που θα κερνούν το μνήμα σου
Αλλά είναι τόσο λιγοστός
αυτός ο σπόρος
και τόσο εφήμερος
αυτός ο πόθος!
Πάντα θα υπάρχει τρόπος
να μη φυτρώσει –
να ‘σαι και συ ήσυχος
ότι έκανες το καθήκον
Βασίλης Παπαδόπουλος
Ιατρός Παθολόγος
