Σκηνές μεσοπολέμου στην
Ελλάδα του 2022;

Δυστυχώς πλέον, ο μέσος Έλληνας αδυνατεί να καταλάβει τι ακριβώς οικονομικό παιγνίδι «παίζεται» στην πλάτη του. Δουλεύει ώρες ατελείωτες για να μην μπορεί να γεμίσει το οικογενειακό τραπέζι, επειδή ακριβώς όλα τα άλλα πάγια της οικογένειας έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Η κραυγή αγωνίας του Ξανθιώτη που έπαιξε πανελλήνια και λέει ότι πρέπει να επιλέξει να πληρώσει το ρεύμα ή να κρυώσει ο υπερήλικας πατέρας του, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Εκατοντάδες άλλα νοικοκυριά βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση στην Ξάνθη και εκατομμύρια στην Ελλάδα.
Καλούνται οι πολίτες να επιλέξουν αν θα πληρώσουν το ρεύμα, το σούπερ μάρκετ, την κίνηση ή την θέρμανση. Το χειρότερο όλων είναι ότι ο μέσος Ξανθιώτης αδυνατεί να κάνει κάτι παραπάνω όπως να συμπληρώσει το εισόδημά του για να μπορέσει να στηρίξει την οικογένεια του ή οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις της Ξάνθης, θα πρέπει να επιλέξουν αν θα στηρίξουν με λιγοστά εισοδήματα, λόγω της κατακόρυφης πτώσης του τζίρου, τις οικογένειες τους ή τις οικογένειες των ελαχίστων εργαζομένων . Το κλίμα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί φαντάζει ζοφερό και θυμίζει εποχές που στην θεωρεία τουλάχιστον πέρασαν. Έλα όμως, που δεν πέρασαν, όπως εξομολογείται υπερήλικας Ξανθιώτης που συμμετείχε σε όλους τους αγώνες του τελευταίου αιώνα για μία καλύτερη μέρα και σήμερα να αδυνατεί να στηρίξει τα παιδιά του, πόσο μάλλον τα εγγόνια του που έκαναν οικογένειες . Το πράγμα πλέον έχει ξεφύγει και χωρίς να λαμβάνει κανείς υπόψη τα στατιστικά στοιχεία, αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη και η μέση οικογένεια να αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις βασικές της υποχρεώσεις και μοιραία, ο μέσος πολίτης που δεν μπορεί να γνωρίζει τα οικονομικά μεγέθη ή παιγνίδια, αναρωτιέται , το ακούμε συχνά πυκνά, από συμπολίτες μας, αν υπάρχει κάποιο σχέδιο φτωχοποίησης – και μετά κάποιοι πολιτικοί ταγοί να έρθουν σαν σωτήρες για να τους σώσουν. Σαφώς και δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο όμως, αν αναλογισθεί κανείς ότι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι μόλις 700 ευρώ – ανεξάρτητα τι λένε τα στατιστικά στοιχεία τα οποία ανεβάζουν τον μέσο μισθό λίγο πιο πάνω ή πιο κάτω από τα 1100 ευρώ η πραγματικότητα είναι άλλη . Ο ταν λοιπόν ο μέσος εργαζόμενος πληρώνεται με 700 ευρώ και τα πάγια του ξεπερνούν τα 1000 είναι εύλογο να μην βάζει στο τραπέζι του ούτε τα βασικά αγαθά και το ερώτημα που πλανάτε έχει κάποια βάση στην λογική ότι οι διοικούντες τον τόπο, από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, δεν φρόντισαν να θωρακίσουν της εταιρείες παροχής κοινωνικών αγαθών οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση θα είχαν την δυνατότητα να στηρίξουν τους πολίτες σύμφωνα, τουλάχιστον με αυτά που λένε οι αστέρες της ελεγχόμενης τηλεόρασης, τότε το παιγνίδι είναι χαμένο από χέρι και απλά μένουν οι πολίτες με την αγωνία πώς θα περάσει η επόμενη μέρα για τις οικογένειες τους

ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΤΟ
ΚΡΑΤΟΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥΣ

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά οι πολίτες μένουν απροστάτευτοι. Καμία κρατική προστασία και τα βοηθήματα που δίδονται στους αδύναμους πλέον πολίτες για να αμυνθούν σε αυτό το μεγάλο κύμα της ακρίβειας, είναι ασπιρίνη στον καρκίνο.

Αυτή ήταν η σκληρή αλήθεια και αυτή θα παραμένει ώσπου οι επιλογές των πολιτικών προσώπων που ορίζουν τις τύχες των πολιτών γίνονται με γνώμονα την ορθότητα της διαχείρισης των οικονομικών όπως ο φαμιλιέρης στην οικογένεια.
Δυστυχώς για μία ακόμη φορά οι πολίτες πληρώνουν τα ακριβά γούστα των πολιτικών επιλογών με τις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων, των ειδικών συμβούλων των πολλών υπουργών και υφυπουργών που αρκούσαν 15 νοματαίοι.