Πανελλαδικές εξετάσεις και μετά τι;
Έφτασε η ώρα που χιλιάδες ελληνόπουλα θα μπούνε στην διαδικασία των εξετάσεων.
Οι άριστοι θα μπούνε στις σχολές τις αρεσκείας τους, θα αποκτήσουν την πρόσβαση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Χώρας, θα πάρουν το πτυχία τους, θα κάνουν την ειδίκευσή τους και μετά θα βγουν στην αγορά, εκτός από αυτούς που θα μπούνε στην σκέπη του δημοσίου και θα εξασφαλίσουν τα προς του ζην.
Το ερώτημα πλέον μετά και την εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας όπου γνωρίσαμε την οικονομική κρίση και το ισοπέδωμα της οικονομίας από την υγειονομική – οικονομική κρίση, είναι ποιο το μέλλων των νέων ανθρώπων που καταθέτουν τα όνειρά τους πάνω σε μία κόλα χαρτί;
Τι ακριβώς διασφαλίζει στους νέους αυτό το αποτέλεσμα;
Θα μπούνε στην σχολή, θα τους την «πέσουν» οι κομματικοί φοιτητικοί οργανισμοί και … ακριβώς αυτό εδώ κατά την γνώμη μας είναι το κρίσιμο σημείο της ιστορίας.
Δεν γνωρίζουμε αν στο πίσω μέρος του μυαλού των κομμάτων είναι η χειραγώγηση των νέων, αναγκάζοντας τους έτσι να αποδεχτούν την πραγματικότητα που βολεύει, (στα κόμματα) αλλά, αν το δει κανείς ψυχρά και λογικά, εκτιμούμε ότι δεν θα πέσει πολύ έξω.
Μία πραγματικότητα που λέει ότι το πολιτικό σύστημα δεν έκανε απολύτως τίποτα για τους νέους με την… «πλάτη» των νέων.
Να πάμε στα κόμματα εξουσίας αυτή την στιγμή. Δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ.
Παλαιότερα ήταν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ σήμερα απλά άλλαξε το όνομά της η αντιπολίτευση και από ΠΑΣΟΚ έγινε ΣΥΡΙΖΑ.
Το αποτέλεσμα είναι ίδιο.
Οι νέοι μας βολόδερναν για μία θέση στην κοινωνία και τότε και σήμερα.
Άρα η ένταξη των νέων στις σχολές, αναπαράγει τα θέλω των κομμάτων;
Κάνει τους νέους άθελά τους, να αποδεχτούν αυτό ακριβώς που τα κόμματα θέλουν;
Τα κόμματα θέλουν – εκτιμούμε- τους φοιτητές δεμένους στο κομματικό άρμα για να παλεύουν για 4-5-6-7 χρόνια να πάρουν το πτυχίο τους, χωρίς στην ουσία να διασφαλίζει την χρησιμότητά του.
Όσο λοιπόν οι σπουδάζουσα νεολαία – εννοείται – και οι οικογένειες τους, παλεύουν με νύχια και με δόντια για να πάρουν το πτυχίο, τα πολιτικά κόμματα ασχολούνται με το μόνο σπορ που γνωρίζουν.
Δηλαδή πώς να παραμείνουν στην εξουσία και η αντιπολίτευση πώς να γίνει ή να ξαναγίνει εξουσία.
Έχοντας λοιπόν απασχολημένους τους νέους ανθρώπους με την απόκτηση του πτυχίου και τις κομματικές τους υποχρεώσεις, η χρησιμότητα του πτυχίου που είναι ξεκάθαρα θέμα πολιτικού ορθολογισμού, μένει στα αζήτητα αφού οι νέοι μας είναι απασχολημένοι.
Άρα το πτυχίο είναι το τυρί στην φάκα;
Το λέμε αυτό γιατί όταν οι νέοι αποφοιτήσουν με ένα χαρτί που τουλάχιστον στα πρώτα βήματα της επαγγελματικής τους πορείας, θα τους κάνει πιτσαδόρους ή μπαργούμαν και παράλληλα θα αναζητούν την επαγγελματική τους πορεία, θα έχουν περάσει τα χρόνια, θα ψιλο βολευτούν στα του πτυχίου τους ή σε κάτι παρεμφερές, να ο στρατός, να η οικογένεια και τέλος η ομοιότητα με τον τρόπο λειτουργίας των γονιών τους απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που εκμεταλλεύεται τους πάντες και τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία ή να ανέβει στην εξουσία και με τις πλάτες της σπουδάζουσας νεολαίας.
