Η Λίτσα η Πασχαλίτσα είναι η αγαπημένη φτερωτή παρουσία όλων των μικρών και μεγάλων παιδιών.
Έρχεται κάθε χρόνο τέτοιο καιρό με τους φίλους της, τους πελαργούς και τα χελιδόνια για να μας πει με δικά της λόγια να ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη Χριστιανική γιορτή της Λαμπρής.
Το φόρεμά της είναι κόκκινο. Κατακόκκινο. Σύμβολο της χαράς.
Με μαύρες βούλες.
Αυτές συμβολίζουν τα πάθη του Χριστού μας την Μεγάλη Εβδομάδα.
Εμείς τα παιδιά την αγαπάμε πολύ, πολύ, πολύ.
Την βλέπουμε πάνω σε φύλλα λουλουδιών, στα ίδια τα λουλούδια, στις αυλές των σπιτιών, στις καλλιέργιες στα χωράφια.
Έρχεται για να παίξει μαζί μας, να γίνουμε φίλοι μέχρι την Πασχαλιά, παντοτεινά.
Η Λίτσα η Πασχαλίτσα δεν έρχεται μαζί μας στο Σχολείο.
Κάνει μια άλλη πολύ σπουδαία δουλειά.
Καθαρίζει τα φύλλα των φυτών απο μικρά, μικρά παράσιτα.
Όμως έρχεται το πρωΐ να μας ξυπνήσει, να μας συνοδέψει μέχρι την αυλή του Σχολείου, ακόμα και στις αίθουσες διδασκαλίας.
Τότε οι κύριοι και οι κυρίες μας λένε πολλά πράγματα γι αυτήν.
Την συμπαθούμε ιδιαίτερα γιατί δεν μας τσίμπησε ποτέ.
Καμμία Πασχαλίτσα.
Ίσα – ίσα μας χαϊδολογούν, περπατάνε πάνω στα ρούχα μας, τα μαλλιά μας.
Οι συγγραφείς παιδικών παραμυθιών σαν την κυρία Δήμητρα Πυργελή, έχουν να λένε και να λένε για τις Πασχαλίτσες.
Τις βάζουν στα εξώφυλλα των παιδικών βιβλίων, στις μέσα σελίδες, στις καρδιές μας.
Ομορφαίνουν τα συναισθήματά μας για την Άνοιξη, την Πασχαλιά, τις ωραίες εικόνες που κοσμούν με την παρουσία τους.
΄΄ Πουλί της Παναγίας ΄΄ είναι γνωστή στους Χριστιανούς.
Συνώνυμο της τύχης τις θέλουν οι Μουσουλμάνοι.
Κάποτε πολλές Πασχαλίτσες απο συγγενικές οικογένειες θέλησαν να ζήσουν για πάντα στον ίδιο τόπο.
Να κάνουν οικογένεια, παιδιά, εγγόνια.
Πέταξαν πάνω απο την ΞΑΝΘΗ, με κατεύθυνση βορειοδυτικά.
Πέταξαν πάνω απο τη ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ, δίπλα στον ποτάμι της ζωής, το Νέστο.
Λίγο πριν το ΠΑΡΑΝΕΣΤΙ τράβηξε το ενδιαφέρον τους ενας τόπος καταπράσινος ανάμεσα στο ποτάμι και το βουνό.
Εκεί η οδηγός τους, η Λίτσα η Πασχαλίτσα έδωσε το σύνθημα να κατέβουν χαμηλά να μαζέψουν τα φτερά τους να ξεκουραστούν για λίγο.
Τους άρεσε τόσο πολύ η περιοχή που έμειναν εκεί για πάντα.
Σήμερα αυτός ο χώρος είναι το Δημοτικό Διαμέρισμα με την ονομασία ΠΑΣΧΑΛΙΑ.
Οι Πασχαλίτσες τα κάνουν αυτά.
Μας δείχνουν το δρόμο, με τον τρόπο τους για πολλά πράγματα.
Εμείς να ευχαριστήσουμε όλες τις Πασχαλίτσες.
Nα αστειευτούμε, να παίξουμε μαζί τους.
Να ευχηθούμε να έχουν καλό ΠΑΣΧΑ.
Και, μέρες που είναι, μέρες που έρχονται, ας πράττουμε τα δέοντα.
Στέλιος Αρσενίου
