ΝΑ ΞΑΝΑΣΧΕΔΙΆΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΠΟΥ ΘΑ ΈΡΧΟΝΤΑΙ…..

Μεγάλες Εφικτές Προσδοκίες….

Όλο και κάθε μέρα βιώνουμε

βαθιά στο πετσί μας

το τέλος της Μικρής μας Πόλης.

Η επικράτηση εδώ και χρόνια,

της μετριότητας της σκέψης,

γεννά και την μετριότητα της κάθε πράξης.

Αλλά και την μετριότητα της κάθε θέσης.

Είναι πια επιτακτική ανάγκη

να ξανασχεδιάσουμε την Πόλη.

Κι αυτό θα πρέπει να γίνει

σε Θεμελιακό Επίπεδο Συνείδησης.

Πρέπει να προσαρμόσουμε

το Μέλλον της Πόλης,

δηλαδή το Μέλλον των παιδιών μας,

στο μεγαλείο της φύσης.

Το παλιό,

περί πάρτης μοντέλο,

αποδείχθηκε ολοσχερώς καταστροφικό.

Αυτό πληρώνουμε τώρα.

Με τις χρόνιες ανεπάρκειες επιλογές

και τις διαλυτικές καρκινογόνες παθήσεις του.

Πρέπει όλοι να κάνουμε ένα βήμα πίσω

και να συμφωνήσουμε ότι,

θα χρησιμοποιούμε από εδώ και πέρα

εξαιρετικό  «ελαιόλαδο»

και όχι καμένα «τηγανέλαια»

και ληγμένες «φυτίνες».

Μπροστά στον κίνδυνο

να εξακολουθούμε να καταναλώνουμε

συνεχόμενα στέρφα επεισόδια

και να καταπίνουμε soft παραπληροφορίες

από το διαδίκτυο,

Να αρνηθούμε επιτέλους την όποια ξανά

εκσπερμάτωση στην μήτρα της κάλπης.

Η ενοχή εδώ τώρα

δεν θα έχει πια ατομικό

αλλά συλλογικό χαρακτήρα.

Σήμερα,

περισσότερο όσο ποτέ άλλοτε,

χρειαζόμαστε υπερβατικές πολιτικές πρωτοβουλίες,

στο επίπεδο της κάθε ηγεσίας,

που θα βασιστούν σε πλουραλιστικές

συνέργειες Δεξιοτήτων 

και θα εκδηλωθούν πολύμορφα

και δημιουργικά,

απαλλαγμένες  από την χρόνια

κυριαρχούσα συνείδηση

της ηθικής μυωπίας και πολιτικής αυθαιρεσίας.

Θα πρέπει η Πόλη,

δηλαδή οι δημότες της,

να αποφασίσει να γίνει

πραγματική πηγή και αφετηρία εφικτών ιδεών

και να καθιερώσει μεθόδους,

προκειμένου να εφαρμόζονται

το δίκαιο και η τάξη

αλλά κυρίως να αυξάνεται η γνώση.

Τα πράγματα στην καρδιά της Πόλης-Αγοράς

θα πρέπει επιτέλους κάποτε

να αποκτούν  νόημα.

Η δύναμη και η πονηριά δεν αρκούν,

απαιτείτε  η ειρήνη και το ηθικό δίκαιο.

Η αίσθηση και η αποδοχή του τραύματος

συνιστούν για όλους μας την πορεία

προς την αυτοσυνειδησία της Πόλης.

Μεγάλες προσδοκίες……;

Όμως εφικτές…..

Θέλει ωριμότητα,

με ανυπακοή απέναντι

στην επιβαλλόμενη πολιτική ορθότητα.

Περιμένοντας το αεράκι της Άνοιξης,

μαζί με την Ανάσα του Χριστού.

Την αποδοχή τελικά

Και

την γλύκα της Γνώσης της Πραγματικότητας.

 

 

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης

Δημοτικός Σύμβουλος

«Αγάπη για την ΞΑΝΘΗ μας»