Κούρδοι – Ένας ανεκμετάλλευτος σύμμαχος

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ

Έχω γράψει επανειλημμένα ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος εδώ και δεκαετίες «μπάζει» παρόλη την διαχρονική έχθρα των Τούρκων.

Από το 1984 οι Κούρδοι αντάρτες, σήκωσαν το λάβαρο του αγώνα τους κατά των Τούρκων και καμία Ελληνική Κυβέρνηση δεν το εκμεταλλεύτηκε, δεν στήριξε ευθέως των αγώνα των Κούρδων κατά των Τούρκων και δεν έκανε εκείνες τις συμμαχίες με τις αντάρτικες ομάδες, δεν παρείχε υλικά και εκπαίδευση στους αντάρτες, προετοιμάζοντας τους, για να προκαλέσουν φθορές στην εχθρική Τουρκία.

Αντιλαμβάνονται όλοι ότι μέχρι να πέσει το «τείχος» και να μην μείνει κομουνιστικό καθεστώς όρθιο, οι Ρώσοι στήριξαν τους αριστερούς αντάρτες και ίσως αυτή η προσέγγιση για της Ελληνικές Κυβερνήσεις λόγω της ύπαρξης του ΝΑΤΟ να μην ήταν εφικτή ή να αντιτάσσονταν στα σχέδια της ΝΑΤΟικής πολιτικής.

Όμως, από το 1989 η Ρωσία και η Αμερική στάθηκαν στο πλευρό τους ανάλογα με την φατρία που μάχονταν την Τουρκική θηριωδία.

Άρα από το 1989 εφόσον τα προβλήματα με την Τουρκία είναι διαχρονικά, η Ελλάδα έπρεπε να δημιουργήσει εκείνες της ομάδες που θα χτυπούσαν αλύπητα κάθε Τουρκική κίνηση κρατώντας την απασχολημένη.

Θα μπορούσε να δημιουργήσει – χρηματοδοτήσει – Κουρδικές εστίες δυνατές ακόμη και μέσα στην Τουρκία, βυθίζοντας την κάθε φορά στο χάος.

Η Τουρκία από το 1974 και μετά, δεν έκρυψε ποτέ τις προθέσεις της απέναντι στον Ελληνισμό, παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά τα εναέρια και τα θαλάσσια σύνορά της.

Παρόλα αυτά, την πολιτική ελίτ της Ελλάδος,  ποτέ δεν την απασχόλησε το γεγονός ότι έχει έναν εχθρικό γείτονα και όχι έναν κακό γείτονα όπως τον αποκαλούσαν από ευγένεια. – Τρομάρα τους.

Τώρα πλέον αφού η Ελλάδα από τον φόβο οι “εραστές της εξουσίας” διαχρονικά,  για να μη χαρακτηρισθούν από τος κομουνιστές ακραίοι και μη «προοδευτικοί», άφησαν το θέμα της προστασίας της Χώρας χωρίς συμμαχίες ικανές να προξενήσουν ζημιά στον εχθρό της όπως οι Κούρδοι.

Δυστυχώς τώρα για την Ελλάδα, η μόνη επιλογή της είναι να «ξεκαθαρίσει» μόνη της τους λογαριασμούς με την Τουρκία, αφού τις δεκαετίες που πέρασαν αντί να κάνει ικανές συμμαχίες που θα απασχολούσαν την Τουρκία,  σφύριζε αδιάφορα. Άφησε στην άκρη για δεκαετίες  τα Εθνικά θέματα για να μην κακο – χαρακτηριστεί  από τους ανθέλληνες αριστερούς, φασιστική.

Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί οι της  πολιτικής Ελίτ να σκέφτονται πρώτα σαν Έλληνες.