Γιώργος Καδήρογλου: Τελειώνει η Οδύσσεια σου, αν το έργο σου πει, ότι έχει να σου πει

 

Γιώργος Καδήρογλου: Τελειώνει η Οδύσσεια σου, αν το έργο σου πει, ότι έχει να σου πει

ΤΑ ΧΡΩΜΜΑΤΑ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης «Άνιστι η χροιά της Άνοιξης» του ζωγράφου Γιώργου Καδήρογλου στο Κτήμα Βουρβουκέλη. Μία νύχτα που στον φιλόξενο χώρο του κτήματος Βουρβουκέλη, συγκεντρώθηκε η αφρόκρεμα του καλλιτεχνικού, επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου. Ήταν μία βραδιά που η ψυχή ήταν συνοδοιπόρος της τέχνης, του κρασιού και φυσικά της πολιτικής, αφού το κτήμα Βουρβουκέλη, έγινε πόλος έλξης καλλιτεχνών, επιχειρηματιών και πολιτικών.

Ο Οδυσέας Βουρβουκέλης σε δήλωση του στην XanthiTimes.gr αναφέρει ότι το Κτήμα Βουρβουκέλη στηρίζει τον πολιτισμό της περιοχής και ότι καθ’ όλη την διάρκεια της έκθεσης μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου ο κόσμος μπορεί να την επισκέπτεται.

Η XanthiTimes.gr Μίλησε με τους «ηθικούς αυτουργούς» του τελικού πετηυχημένου αποτελέσματος. Πρώτος πήρε τον λόγ ο καλλιτέχονης Γ. Καδήρογλου ο οποίος  τελείωσε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Αθήνα και πλροφορική.

Ασχολήθηκε με το εμπόριο χρωμάτων και αυτά στάθηκαν η αιτία για να τον βάλλουν στα μονοπάτια της τέχνης. Ζούσε μέσα στα χρώματα και απόλαυσε την γέννηση των έργων. Λέει ο ίδιος: «Το αποτέλεσμα της τέχνης μου, οφείλετε σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου. Η καθημερινή επαφή με τα χρώματα και τους συνδυασμούς αυτών οδήγησαν το νου μου σε αυτή την δημιουργία των νήσων του μυαλού και των θέλω. Έχω εντρυφήσει μέσα στο χρώμα» και όλες οι επιφάνειες που βλέπεις και η πανδαισία των χρωμάτων είναι δουλειά, μεράκι και αγάπη φωλιασμένη μέσα μου. Είμαι αυτοδίδακτος που σημαίνει ότι δεν επηρεάστηκα από κανέναν. Ήθελα κάποτε να ασχοληθώ με την εκμάθηση της ζωγραφικής όμως, στην πορεία κατάλαβα ότι θα γινόμουν αντίγραφο κάποιου καλλιτέχνη. Το άφησα να τρέξει μόνο του, απελευθερωμένο από τα πρέπει και τους νόμους».

Η απάντηση του στην ερώτηση  που του κάναμε άμεση και χωρίς περιστροφές.

-Αφού σε προβλημάτισαν τα έργα μου σημαίνει ότι κάτι κάναμε. Και εμένα όταν βλέπω ένα έργο μου μετά από  χρόνια με προβληματίζει και μου δημιουργεί διάφορα συναισθήματα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να νοιώσω πολύ όμορφα. Κάποια άλλα προκαλούν λύπη και κάποια τα απορίπτω.

Ο ίδιος είναι αυστηρός κριτής των έργων του και όπως λέει σε πολύ λίγα έργα έχει νοιώσει πολύ καλά.

Τον ρωτήσαμε τι θέλει να πει με τα έργα του.

Η απάντηση άμεση. «Ακόμη αναζητώ και εγώ τον λόγω αυτής της δημιουργίας. Έχω επανειλημμένα ψάξει τον τρόπο και την όποια δικαιολογία για να μάθω και εγώ γιατί με τραβά αυτή η ροή της παραγωγής. Δεν έχω ακόμη καταλάβει για ποιο λόγο ζωγραφίζω έτσι. Αυτό που βλέπετε, είναι μιας πραγματικά ασυνείδητης εργασίας. Δεν με αφήνει το συνειδητό να ζωγραφίσω. Μόνο το ασυνείδητο».

Του είπαμε ότι τα έργα του μας οδηγούν στην σκέψη ότι πρόκειται για μία  για «στρατευμένη» δουλειά που προσπαθεί να μας πει κάτι, αλλά δεν μας το λέει.

-Αν σου είχε πει κάτι, τότε τελείωνε η αποστολή του έργου, απαντά και συνεχίζει. Τότε, τελείωσε η Οδύσσεια σου. Τα έργα σε έβαλαν σε μία διαδικασία αναζήτησης και όσο το κοιτάς θα σε βάζουν σε ακόμη ποιο δαιδαλώδη συμπλέγματα νήσων των σκέψεων σου και όσο προσπαθείς να καταλάβεις τι αντιλαμβάνεσαι θα «πρέπει» να συνεχίσεις την αναζήτηση. Και έχω την επίγνωση των λεγομένων μου».

-Εντόπισα ανθρώπινες μορφές ανάμεσα στους Δαιδάλους των νήσων, των κάβων;

-Δεν είναι ανθρώπινες μορφές. Είναι μορφές, έμψυχα όντα άλλων διαστάσεων της σκέψεις. Οι σκέψεις μας, το ασυνείδητο επικοινωνεί πολύ καλλίτερα με το άπειρο, το ουράνιο και αυτό είναι πολλές φορές που μας μιλάει και μας δίνει την απάντηση χωρίς να το καταλάβουμε. Μετά μπαίνει η λογική και καταστρέφει το ασυνείδητο και δίνουμε την δεύτερη απάντηση με βάση την λογική.

-Καταστρέφει;

-Ναι σήμερα η λογική μας καταστρέφει. Ζούμε μέσα στους κανόνες του πρέπει. Όσο ποιο δομημένη είναι μία κοινωνία τόσους περισσότερους νόμους έχει και πρέπει. Όσο περισσότερο ζει ο Άνθρωπος στην φύση του, τόσα λιγότερα «πρέπει» έχει. Δεν έχει ΑΦΜ δεν έχει ΑΜΚΑ και μπορεί και απολαμβάνει την καθημερινότητα του που είναι βασισμένη στο Θείο.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΚΕΔΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΩΝ ΙΔΡΎΜΑΤΟΣ ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΤΕΧΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΩΣΗΣ.

 

–Είναι τέχνη αυτό που βλέπω;

-Και βέβαια είναι. Είμαστε μπροστά σε μία περίπτωση, νομίζω, πολύ σπάνια. Νομίζω πώς είναι μία περίπτωση υπερρεαλιστή, συνειδητού υπερρεαλιστή, ειλικρινή υπερρεαλιστή. Κάτι που δεν είναι πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας αν σκεφθούμε ότι ο υπερρεαλισμός έχει σαν βασική επιδίωξη να αποδεσμεύσει την ζωγραφική από την επιρροή του συνειδητού. Έχω την εντύπωση ότι ο Γιώργος ο Καδήρογλου είναι από τους λίγους που το κάνουν στην πληρότητα του αυτό. Στο 100%. Από την άλλη βέβαια θα μου επιτρέψεις να απαντήσω στην ερώτηση σου στο τι θέλει να μας δείξει, να μας πεί. Θα απαντήσω έμμεσα. Αυτό που λατρεύω προσωπικά στην ζωγραφική, είναι γιατί μέσα της περικλείει δύο πράγματα που πολλές φορές είναι τελείως αντίθετο το ένα με το άλλο. Το πρώτο πράγμα είναι αυτό που βάζει ο καλλιτέχνης μέσα και θέλει να μας δείξει. Το δεύτερο πράγμα είναι αυτό που εμείς βλέπουμε. Ο εκάστοτε παρατηρητής του έργου. Πολλές φορές, αυτά τα δύο, δεν είναι τα ίδια. Πολλές φορές είναι απολύτως αντικρουόμενα. Έχω την εντύπωση ότι το δεύτερο είναι το ουσιαστικότερο γιατί βγάζει το δικό μας κομμάτι την δική μας ψυχή. Βλέπουμε το έργο μέσα από ένα καθρεφτάκι που έχει μέσα του ένα πολύ μικρό κομμάτι από τον αυτό μας. Άρα, ας περάσουμε από την ερώτηση του τι θέλει να μας δείξει ο καλλιτέχνης, ουσιαστική μεν και ας πάμε στην ερώτηση του τι βλέπουμε εμείς εκεί μέσα και νομίζω ότι μέσα εκεί θα βρούμε την ουσία της ζωγραφικής.

Στην παρέμβαση του ο Γιώργος Καδήρογλου επιβεβαίωσε τον Βασίλη Μακέδο λέγοντας ότι μέχρι τώρα επειδή δεν είχε καταγράψει την κριτική ματιά του κοινού και χάρις στον Βασίλη την κατέγραψε ο ίδιος συμπλήρωσε λέγοντας ότι «μέχρι τώρα που το είχε επισημάνει ο Βασίλης Μακέδος, όμως δεν μπορούσα να το καταλάβω. Απόψε και ευχαριστώ όλους τους συντελεστές, το κατέγραψα και το κατάλαβα. Ο κόσμος είδε αυτό που ήθελε να δει. Ο χώρος είναι πολύ όμορφος και η επαφή με τον κόσμο άμεση. Κατέγραψα τις αντιδράσεις και τα μηνύματα του».

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΒΑΤΣΟΥΛΙΑΣ Ο «ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ»

Ηθικός αυτουργός της έκθεσης ο Αντώνης Βαρβατσούλιας. Υπεύθυνος επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων του Ιδρύματος Τέχνης και Παράδοσης με την ειδικότητα του πολιτισμικού ερευνητή.

Ρωτήσαμε πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για τον Αντώνη Βαρβατσούλια να παντρέψει την τέχνη σε έναν χώρο παραγωγής κρασιού.

-Όταν έχεις μία όμορφη νύφη και έναν όμορφο γαμπρό είναι πολύ εύκολο να τους κάνεις να αγαπηθούνε και να τους παντρέψεις και να ευημερήσουν μαζί. Εδώ, η νύφη, το κτήμα Βουρβουκέλη το οποίο μας υποδέχθηκε και ο γαμπρός η δουλειά του Γιώργου του Καδήρογλου ταίριαξαν απόλυτα. Είτε με τον χώρο, τον οποίο εμείς μαζί με τον Βασίλη Μακέδο θεωρήσαμε από την αρχή ότι είναι ένας χώρος τέχνης και θα έπρεπε να τον αναδείξουμε σαν έναν χώρο τέχνης, ταίριαξε απόλυτα με τα χρώματα του Γιώργου, με την φιλοσοφία του και για αυτό έγινε η έκθεση στο συγκεκριμένο σημείο. Θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα στο ΙΘΤΠ, οπουδήποτε αλλού. Αλλά με τόσο μεγάλη επιτυχία πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει μόνο εδώ πέρα. Γιατί η φιλοσοφία της τέχνης του Γιώργου, συμβαδίζει με την φιλοσοφία της τέχνης των κρασιών του κτήματος Βουρβουκέλη και του Οδυσσέα Βουρβουκέλη που ηγείται αυτής της επιχείρησης.

–Τι ήταν αυτό που ώθησε τον Αντώνη Βαρβατσούλια να στηρίξει μία δουλειά του Γιώργου Καδήρογλου.

-Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τον Γιώργο τον γνώρισα με την άλλη του την ιδιότητα αυτή του μάστερ των πολεμικών τεχνών. Ήταν προπονητής του γιού μου και μετά από κάποιες συζητήσεις που κάναμε μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω την καλλιτεχνική πλευρά του και μεταξύ σοβαρού και αστείου, τον παρότρυνα να κάνει μία έκθεση. Γνώριζα ότι συμμετείχε σε εκθέσεις ατομικές και ομαδικές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Επειδή η τέχνη του ήταν καθαρά προσωπική δεν ήθελε να την εξωτερικεύσει ακόμη στην Ξάνθη, νομίζοντας πώς δεν είναι ακόμη έτοιμος. Αυτό που έκανε ο Γιώργος είναι σαν να ανοίγεις την ψυχή σου στο Θεό. Συμφώνησε να δείξει την δουλειά του στην Ξάνθη και δεν έγινε στην Ξάνθη, αλλά στα Άβδηρα στο Κτήμα Βουρβουκέλη. Συζητώντας με τον Βασίλη και πηγαίνοντας σαν ιστορικός τέχνης για να δει την δουλειά του, ο Βασίλης εξεπλάγην ευχάριστα. Όλα τα άλλα μετά, ήταν εύκολα. Ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος πειθαρχημένος, γλυκύτατος. Είναι ένας άνθρωπος που αυτό που βγάζει στην τέχνη του, αυτός είναι. Δεν έχει να κρυφτεί καθόλου και όσο γνωρίζεις την τέχνη του Γιώργου, τόσο μαθαίνεις τον Γιώργο τον ίδιο. Ο Οδυσσέας μας έδωσε το πράσινο φώς. Αυτό που έχω αν πω και το λέω πρώτη φορά σε σένα είναι ότι αυτή η έκθεση, δεν θα μείνει εδώ, θα πάει και αλλού. Ήδη έχουν γίνει συζητήσεις για να πάει σε κοντινές πόλεις να φιλοξενηθεί και σε άλλους χώρους γιατί όπως είπαμε, τα ακατέργαστα διαμάντια που κρύβει η Θρακιώτικη Γή πρέπει σιγά σιγά να βγαίνουμε στην επιφάνεια και ένα από αυτά τα διαμάντια είναι ο Γ. Ο Κδήρογλου.