Συνεχίζει ως δήμαρχος στον Δήμο Τοπείρου, ο Χαράλαμπος Κουτσομιχάλης τουλάχιστον ως τον Ιανουάριο του 2026. Αυτό το αποτέλεσμα διαμορφώθηκε μετά την δίκη στις 17/11 με κατηγορούμενο τον πρώην δήμαρχο Τοπείρου, Θωμά Μίχογλου. Η πλευρά των μηνυτών της πολιτικής αγωγής ζήτησε αναβολή της δίκης λόγω ασθένειας του δικηγόρου τους και η υπεράσπιση ζήτησε να βγεί ο περιοριστικός όρος της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα μέχρι την εκδίκασή της. Θυμίζουμε ότι ο συγκεκριμένος περιοριστικός όρος είναι η αιτία που ο Θωμάς Μίχογλου τέθηκε σε αργία και απομακρύνθηκε από τον θώκο του. Το Δικαστήριο όμως δέχθηκε το αίτημα αναβολής αλλά απέρριψε το αίτημα της υπεράσπισης για να φύγει ο περιοριστικός όρος, παρά το γεγονός ότι ο Εισαγγελέας της έδρας πρότεινε να αρθεί ο περιοριστικός όρος, καθώς όπως είπε, δεν υπάρχει κανένας λόγος διατήρησης του, αφού ο κος Μίχογλου και η σύζυγος του εμφανίστηκαν κανονικά στο δικαστήριο. Η νέα δίκη ορίστηκε για τον Ιανουάριο. Έτσι στον δήμο Τοπείρου παραμένει ο κ. Κουτσουμιχάλης δήμαρχος.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη της δίκης, όμως αφήνει ένα μεγάλο ερωτηματικό: Γνωρίζοντας ότι η συγκεκριμένη υπόθεση στην οποία εμπλέκεται ο δήμαρχος Τοπείρου και η σύζυγος του δεν αφορούν υπηρεσιακό ζήτημα ούτε την λειτουργία του ως Δήμαρχος, ο κόσμος αρχίζει να συζητά και να αναρωτιέται και μάλιστα εύλογα, ποιος είναι ο λόγος που οδήγησε το δικαστήριο στην διατήρηση του συγκεκριμένου περιοριστικού όρου. Γιατί από όσο ξέρουμε και διαβάζουμε, η απαγόρευση εξόδου επιβάλλεται σε κάποιον που με βεβαιότητα είναι ύποπτος φυγής.
Πόσο ύποπτος φυγής μπορεί να είναι ένας ενεργεία δήμαρχος και μάλιστα απολύτως επιτυχημένος και εκλεγμένος για Τρίτη συνεχόμενη θητεία με ποσοστό 100% χωρίς κανένα άλλον υποψήφιο απέναντι του;
Πόσο ύποπτος φυγής μπορεί να είναι ένας Δήμαρχος για να διακινδυνεύσει την φήμη του, σε μια υπόθεση που αφορά οικογενειακή διαφορά μεταξύ αδελφών και συγκεκριμένα της γυναίκας του;
Πόσο ύποπτος φυγής είναι ένας εν ενεργεία Δήμαρχος, ο οποίος επί πέντε χρόνια είναι παρών σε όλα τα στάδια, προανάκριση, ανάκριση, συμβούλια Πρωτοδικείου, Εφετείου, Αρείου Πάγου και με βεβαιότητα επιδιώκει την ταχεία διαλεύκανση της υπόθεσης για να καθαρίσει το όνομα του;
Μαθαίνουμε ότι η Εισαγγελία Εφετών δύο φορές είχε προτείνει την άρση του περιοριστικού όρου ακόμη και πριν οδηγηθεί στο ακροατήριο. Όμως το Δικαστήριο είχε άλλη γνώμη. Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί μια τέτοια εξέλιξη; Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι σε οικονομικής φύσεως αδικήματα μεταξύ συγγενών μάλιστα, δεν είναι φυσιολογικός ένας τέτοιος όρος, ενώ όταν ο κατηγορούμενος είναι σημαίνον πολιτικό πρόσωπο, αντιβαίνει στην λογική να δεχθούμε ότι υπάρχει κίνδυνος να διαφύγει στο εξωτερικό, ειδικά όταν δεν ζητά να βγεί ο περιοριστικός όρος της γυναίκας του που είναι επίσης κατηγορούμενη μαζί του;
Μήπως στην υπόθεση εμπλέκονται πρώην αυτοδιοικητικοί αντίπαλοι του Μίχογλου; Εύλογα θα σκεφτεί ο Μίχογλου και η οικογένεια του αλλά και ο στενός του κύκλος ότι η συγκεκριμένη υπόθεση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντεκδίκηση για την προηγούμενη συμπεριφορά του Δημάρχου απέναντι σε πολιτικούς αντιπάλους του και ως προσπάθεια να χτυπηθεί ο ίδιος ως Δήμαρχος ώστε υποχρεούμενος να απέχει από τα καθήκοντα του λόγω της αργίας, να οδηγηθεί ο συνδυασμός του σε διάλυση, και να αποτραπεί τυχόν νέα επανεκλογή του για τέταρτη θητεία.
Σίγουρα κάτι περίεργο και προβληματικό αρχίζει να αναδύεται από την συγκεκριμένη υπόθεση. Σίγουρα κάποιες αποφάσεις της Δικαιοσύνης αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Γιατί αν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι όπως μαθαίνουμε εξ αρχής η Εισαγγελία είχε αρχειοθετήσει την υπόθεση και είχε κρίνει ότι δεν πρέπει καν να ασκηθεί δίωξη σε βάρος του, τότε η εξέλιξη αυτή, δεν μπορεί να εξηγηθεί μονοδιάστατα. Κάτι συμβαίνει και επειδή δεν γνωρίζουμε ακόμη τι ακριβώς, θα αναμένουμε με ενδιαφέρον την εξέλιξη και περιμένουμε να αποκαλυφθούν πολλά με το πέρας αυτής της υπόθεσης, τα οποία ειδικά η κοινωνία του Δήμου Τοπείρου που στερείται του εκλεγμένου Δημάρχου της, δικαιούται να μάθει.
