Φιέστες εμπορικής και επικοινωνιακής προβολής εταιρειών και τραπεζών στα σχολεία

Σε φιέστες εμπορικής και επικοινωνιακής προβολής εταιρειών και τραπεζών μετατράπηκαν τα σχολεία στον δήμο μας από το ΥΠΑΙΘΑ, τον Δήμο και τους υπηρεσιακούς παράγοντες του επιτελικού κράτους.

Ο αγιασμός των σχολείων, που σηματοδοτεί την έναρξη της σχολικής χρονιάς, αποτελεί μια καθιερωμένη εκπαιδευτική διαδικασία με σαφή παιδαγωγικό και κοινωνικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να μετατρέπεται σε εργαλείο εμπορικής ή επικοινωνιακής προβολής εταιρειών και τραπεζών.

Τα σχολεία μας, που είτε εκχωρήθηκαν στο Ίδρυμα Ωνάση είτε δέχτηκαν εργασίες χρωματισμού και ανακαίνισης στο πλαίσιο του προγράμματος ‘’Μαριέτα Γιαννάκου’’, αποτέλεσαν το σκηνικό για να στηθεί μια πρωτοφανής φιέστα προβολής εταιρειών και τραπεζών. Η κυβέρνηση της ΝΔ, αφού άφησε και αφήνει ασύδοτες τις τράπεζες να λειτουργούν ως ολιγοπώλια για υπερκέρδη – σημειωτέον ότι οι τράπεζες μόνο πέρυσι παρουσίασαν 4,7 δισεκατομμύρια κέρδη, ενώ στην τελευταία πενταετία έκλεισαν 450 καταστήματα – λανσάρονται τώρα ως «ευεργέτες» σε σχολεία, ενώ ταυτόχρονα κατάσχουν σπίτια ανθρώπων που δεν μπορούν να πληρώσουν. Αυτή η αντίφαση δεν είναι απλώς υποκριτική – είναι κοινωνικά ανάλγητη, ηθικά κατακριτέα και πολιτικά επικίνδυνη.

Αυτό αποτελεί στοχευμένη πολιτική επιλογή από τη ΝΔ: η ευθύνη της Κυβέρνησης και των Δήμων για τη Σχολική Στέγη να ανατεθεί σε ευεργέτες και χορηγούς. Η κυβέρνηση της ΝΔ φροντίζει να φαίνονται ως ευεργέτες οι τραπεζίτες με «βούλα και ταμπέλα» στα σχολεία, ενώ στην πραγματικότητα παρακάμπτει τις ανάγκες των παιδιών και των εκπαιδευτικών, εξωραΐζοντας την πολιτική τους συσσώρευσης πλεονασμάτων σε βάρος της κοινωνίας, ενώ εξασφαλίζει προνομιακή μεταχείριση για τα χρέη της προς αυτές, ύψους 500 εκατ. ευρώ, που μένουν στο απυρόβλητο. Από πότε πρέπει να διαφημίζεται η παροχή  του αυτονόητου κεκτημένου  δικαιώματος  της εκπαίδευσης ως αγαθοεργία και μάλιστα τραπεζών; Μήπως γιατί έπαψε πλέον να είναι  αυτονόητος ο δημόσιος χαρακτήρας του;

Να σημειώσουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι στις χορηγίες –τις οποίες αξιοποιήσαμε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας για την ανέγερση του Νοσοκομείου Κομοτηνής και του Παιδιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος – αλλά αυτές οι χορηγίες δεν μπορούν να δημιουργούν δικαιώματα ή ιδιοκτησία πάνω σε δημόσια αγαθά. Η πολιτεία έχει υποχρέωση να φροντίζει για τα θεμελιώδη δημόσια αγαθά, Υγεία και Παιδεία, χωρίς να τα εκχωρεί σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Ιδιαίτερα όταν αυτή η σχολική χρονιά ξεκινά με 766 σχολεία κλειστά και στην περιφέρειά μας να καταγράφονται τα περισσότερα κλειστά σχολεία (154), με τη ΔΙΠΕ Ξάνθης να αρνείται να λειτουργήσει το Μ/κό Δημοτικό Σχολείο Νέου Ζυγού παρά την ύπαρξη 10 μαθητών και μαθητριών, με δεκάδες κενά σε ειδικότητες και Παράλληλη Στήριξη και με αδιευκρίνιστο αριθμό υπερπληθών τμημάτων των 24–25 παιδιών. Όταν αυτές είναι οι συνθήκες που επικρατούν, είναι ειρωνεία και πρόκληση οι γιορτές και τα πανηγύρια για την προβολή χορηγών, με φόντο γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικό προσωπικό.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει σαφή διακηρυγμένο στόχο: την υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών Υγεία και Παιδεία. Αυτό αποδεικνύεται από την εκτίναξη των ιδιωτικών δαπανών για περίθαλψη και εκπαίδευση στα 6 χρόνια που κυβερνάει. Αποσύρεται η πολιτεία, αφήνοντας ελεύθερο χώρο για την κερδοφορία των ιδιωτών σε βάρος των δικαιωμάτων των πολιτών. Η επίσκεψη του Υπουργού Υγείας, Άδωνη Γεωργιάδη, μπορεί να έγινε ‘’στα κρυφά’’ για να ελέγξει την ανακαίνιση των ΤΕΠ, που σημειωτέον διαμορφώθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η επίσκεψη των τραπεζών και της Υπουργού Παιδείας έγινε εν χορδαίς και οργάνοις, με επικοινωνιακή καταιγίδα εκ μέρους των ΜΜΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, απέναντι στην πολιτική της επικοινωνίας και των εντυπώσεων, αντιπαραθέτει ένα πρόγραμμα που σέβεται τον πολίτη και ιεραρχεί την εκπαίδευση ως βασικό μοχλό κινητικότητας, προόδου και ανάπτυξης του τόπου μας:

  • Αύξηση της χρηματοδότησης στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, στο 5% του ΑΕΠ.
  • Μόνιμους διορισμούς για πλήρωση των εκπαιδευτικών κενών, με ενίσχυση της ειδικής αγωγής.
  • Κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα των ελληνικών Πανεπιστημίων και αναβάθμισή τους, με κατάργηση των ιδιωτικών ΑΕΙ (κολλεγίων), όπως προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα.
  • Διπλασιασμό του προσωπικού για τα πανεπιστήμια.
  • 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
  • Μείωση του ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τάξη.
  • Διετή προγράμματα στα πανεπιστήμια με ελεύθερη πρόσβαση, για περισσότερους νέους και νέες με δεξιότητες και προοπτική στη χώρα μας.
  • Κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής για την πρόσβαση στα πανεπιστήμια.

Δημόσια εκπαίδευση για όλους, ,-ες χωρίς εμπόρους και επικοινωνιακά παιχνίδια. Τα σχολεία είναι δημόσια, και έτσι θα μείνουν.