Συνάντηση Πούτην και Τράμπ. Η Ελλάδα μεταξύ σφύρας και άκμονος;
«ΒΕΡΝΤΙΝΓΚΟ» ΣΤΗΝ Ε.Ε.
Το μέλλων της Χώρας πλέον, σε ότι αφορά την Εξωτερική της Πολιτική, φαντάζει να κινείτε σε ένα ομιχλώδες τοπίο. Δυστυχώς, η μέχρι σήμερα Εξωτερική πολιτική, οδήγησε την Χώρα μας σε μονοπάτια χωρίς γυρισμό. Η ανάγκη για άμεση στροφή και αναθεώρηση της Εξωτερικής της πολιτικής, είναι επιβεβλημένη.
Οι δύο σταθερές που κρατούσαν ενωμένη την Ε.Ε. έπαψαν να υφίστανται μετά την συνάντηση Πούτιν και Τράμπ, όπου πλέον, αδιαμφησβήτητα, ο ρόλος του Πούτιν, είναι αναβαθμισμένος στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και βάζει στην διαδικασία αναθεώρησης της Εξωτερικής Πολιτικής όλων των κρατών μελών της.
Μέχρι σήμερα, οι ύαινες της Ευρώπης, Αγγλία και Γερμανία, με τις πλάτες της Αμερικής, πίστευαν ότι θα «σκύλεβαν» στο υπόλοιπο πτώμα της Ουκρανίας, όταν ο Πούτην επετύγχανε τους στόχους του που δεν είναι άλλοι από την παρακράτηση εδαφών της Ουκρανίας που κατέλαβε και φυσικά την ανατροπή του Ζελένσκη με ένα δικό του πιόνι, στο τιμόνι της Ουκρανίας.
Η Αμερική, τα «βρήκε» με την Ρωσία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, άλλωστε, το ξαναγράψαμε, ο σκοπός της συνάντησης δεν είχε θέμα την Ουκρανία, αλλά τον φόβο του Τράμπ για την ενίσχυση της Κίνας στην παγκόσμια αγορά, πράγμα που σημαίνει ότι ο Πούτην θα κάνει ανενόχλητος την δουλειά του στην Ουκρανία και ο Τράμπ, θα «τελειώσει» την Ευρώπη, κλείνοντας συμφωνίες ξεχωριστά με το κάθε κράτος.
Άλλωστε, το επιχείρησε από την πρώτη ημέρα που αποφάσισε να επιβάλλει τους δασμούς τονίζοντας ότι το κάθε κράτος, μπορεί διαπραγματευτεί ξεχωριστά. Η τελευταία συνάντηση με την κυρία Φόν Ντερ Λάιαν, απεδείχθη ότι με την δέσμευσή της για επενδύσεις της Ε.Ε. πάνω από 600 δις ευρώ στην Αμερική προκειμένου να επιτύχει καλύτερης δασμολογικής συμπεριφορά του Τράμπ στην Ε.Ε. είναι ουτοπικό και ανεύθυνο. Άλλωστε, κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει τους επιχειρηματίες της Ευρώπης να επενδύσουν στην Αμερική. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι πλέον η Ευρώπη κινείτε σε λογικές που δεν έχουν καμία σχέση με την ρεαλιστική Εξωτερική πολιτική.
Η Ελλάδα
Αναφέραμε πιο πάνω ότι η Χώρα μας βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος διότι ακολούθησε το δόγμα του … «πιο Ουκρανός από την Ουκρανία», με το αστείο επιχείρημα, ότι η παρέμβαση του Πούτιν στην Ουκρανία, θυμίζει την απόβαση της Τουρκίας στην Κύπρο, αφήνοντας ακάλυπτα τα νώτα της σε ένα ενδεχόμενο, όπως την συνάντηση Πούτιν με Τράμπ.
Αποτέλεσμα της Εξωτερικής της Πολιτικής είναι να βρίσκεται σε δυσμένεια με την Ρωσία, με ότι αυτό συνεπάγεται στην ασφάλεια της, με δεδομένο ότι η Τουρκική Εξωτερική πολιτική του Ερντογάν με την επιτήδεια «ουδετερότητά» της, δείχνει ότι τα έχει καλά με την Ρωσία και σίγουρα δεν είναι αδιάφορη στην Αμερική και φυσικά να είναι έρμαιο στην αλλοπρόσαλλη Εξωτερική Πολιτική του Τράμπ.
Αλήθεια, σε περίπτωση εμφάνισης Εθνικής Κρίσης με την Τουρκία, ποιος από τους δύο «μεγάλους» του κόσμου, θα μεσολαβήσει για την εκτόνωση;
Αυτή την στιγμή η Αμερική, ένας από τους δύο μεγάλους διεθνής παίκτες, στο θέμα της Ουκρανίας, στηρίζει σχεδόν ανεπιφύλακτα τις θέσεις της Ρωσίας, με άμεσο κίνδυνο διαμελισμού της. Ανεξάρτητα τι λένε οι «πρόθυμοι» της Ευρώπης, οι οποίοι δεν θα διακινδύνευαν μία ανοιχτή σύγκρουση με τον Πούτιν για το χατίρι της Ουκρανίας, με δεδομένη την απουσία της Αμερικής.
Ο Ζελένσκι, έπεσε στην ίδια παγίδα που έπεσε η Ελλάδα, η οποία δεν φρόντισε να κρατήσει μία στάση που θα διαφύλαττε τα Εθνικά μας συμφέροντα. Μία «πισινή».
Ο Ζελένσκι, αντί να ψάχνει τρόπους να τερματίσει τον πόλεμο με την Ρωσία, από την πρώτη ημέρα εισβολής της στα εδάφη της, ζητώντας την παρέμβαση μεγάλων παικτών στο διεθνές πολιτικό στερέωμα, ζητούσε όπλα από τους Δυτικούς και πρωτίστως από την Αμερική, για να νικήσει τον γίγαντα και να εδραιώσει την θέση του στην ηγεσία της Ουκρανίας η οποία και αμφισβυτείτο. Όταν πας με δανεικά όπλο στον πόλεμο τον χάνεις.
Με λίγα λόγια, αντί η Ελλάδα, να έψαχνε τρόπους, εδώ και 3 χρόνια, να επωφεληθεί στα Εθνικά της Συμφέροντα έναντι της επεκτατικής πολιτική της Τουρκίας, παραχώρησε «γη και ύδωρ» στους Αμερικάνους, την Ε.Ε. και τους Ουκρανούς, χωρίς να διασφαλίσει κανένα αντάλλαγμα για τα Εθνικά της Συμφέροντα έναντι της Τουρκίας.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, μετά και από αυτήν την εξέλιξη, δηλαδή την συνάντηση Πούτην και Τράμπ, η Τουρκία έχει «ανοιχτές» πόρτες και στην Ρωσία, κυρίως όμως στην Αμερική ,όπου μέσα στην επόμενη δεκαετία, μπορεί να ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, παρά τις αιματηρές οικονομία των Ελλήνων πολιτών, συνεισφορά στους Εξοπλισμούς και την Άμυνα της Χώρας.
Αυτά είναι πολύ σημαντικά λάθη στην Εξωτερική Πολιτική που εκθέτουν την Χώρα σε κινδύνους. Η ανάγκη αλλαγής «πλεύσεις», θεωρείτε επιβεβλημένη και πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα ο κ. Γεραπετρίτης από το Υπουργείο Εξωτερικών, γιατί με τον «περίεργο» και επικίνδυνο ωχαδερφισμό του, μπορεί την κάθε στιγμή – Βλέπε Λιβύη, Αίγυπτο και Ιταλοτουρκική προσέγγιση, να βάλλει την Χώρα σε σοβαρό κίνδυνο.
