Είναι αλήθεια πως η πολιτική βούληση των δημάρχων της Ξάνθης για παρεμβάσεις στην καθημερινότητα, βρίσκουν  πολλές φορές, τους πολίτες απρόθυμους να ακολουθήσουν τις προσπάθειες της διοίκησης του δήμου.

Ίσως όχι άδικα αν αναλογιστεί κανείς ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια, καμμία πολιτική πρόταση δεν άγγιξε τους Ξανθιώτες και λογικά αντιμετωπίζουν επιφυλακτικά κάθε πολιτική πρόταση και ίσως όχι άδικα.

Οι Ξανθιώτες για κάποιους λόγους δεν εμπιστεύονται την τοπική αυτοδιοίκηση, παρόλο που ήταν η επιλογή τους. 

Και αυτό γιατί ίσως αμφισβητούν ενδόμυχα  το εκλογικό αποτέλεσμα με δεδομένη την πολιτική επιλογή των ευπαθών κοινωνικών ομάδων που ψηφίζουν με διαφορετικά κριτήρια τις τοπικές ηγεσίες.

Αυτό το ζήτημα ανοίγει ο σύμβουλος της αντιπολίτευσης Β. Παπαδόπουλος.

Τι λέει στην «ΗΧΩ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΣΤΟΝ Αλέξανδρο Παυλικιάνο ο δημοτικός σύμβουλος των ΜΠΡΟΣΤΑ, γιατρός, Β. Παπαδόπουλος αναφορικά με το κυκλοφοριακό; Ο όποιος σχεδιασμός βρίσκει σύμφωνους τους Ξανθιώτες; Θέλουν κανόνες ή τους αρέσει το μπάχαλο;

Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι μία συνομιλία με τον δημοτικό σύμβουλο της Ελάσσωνος Αντιπολίτευσης γιατρό, Βασίλη Παπαδόπουλο αφήνει την αίσθηση ενός γόνιμου διαλόγου, μιας ώριμης πολιτικής σκέψεις για το τι θέλει η πολιτική για την πόλη ή τι θέλει η πόλη της Ξάνθης από την πολιτική ηγεσία του τόπου.
Στην συνομιλία μας, με αφορμή την πρότασή του στο Δημοτικό Συμβούλιο γι το κυκλοφοριακό απλά επιβεβαιώσαμε την πολιτική ωριμότητα του Β. Παπαδόπουλου και που αποτυπώσαμε σε άρθρο την προηγούμενη εβδομάδα στην ΗΧΩ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ και που με λίγα λόγια είχαμε προτείνει στην δημοτική αρχή, να διευρύνει το εύρος συνεργασιών ακόμη και έξω από την διοικούσα παράταξη.
Ο ίδιος αναφέρει: Αυτές δεν είναι προτάσεις. Ουσιαστικά είναι θέματα ελέγχου της διοίκησης. Αυτά τα θέματα, νομίζω ότι δίνουν το έναυσμα για να λειτουργήσει καλύτερα και πληρέστερα η δημοτική αρχή. Το θέμα προς συζήτηση που κατέθεσα εγώ, έχει να κάνει με την οργάνωση της κυκλοφορίας στον αστικό ιστό κυρίως, με έμφαση την πεζοδρόμηση.

Συνεχίζοντας ο Β. Παπαδόπουλος, αναφέρθηκε στους τρεις άξονες της πρότασής του. «Ο πρώτος άξονας είναι ότι οι πεζοδρομήσεις είναι πολύ λίγες, ανύπαρκτες σε κύριες αρτηρίες, σε αντίθεση με άλλες διπλανές πόλεις και πολύ περιορισμένες σε δευτερεύουσες αρτηρίες. Υπάρχει η εκκρεμότητα της παλιάς πόλης που υπάρχει η πρόβλεψη η θεσμική αλλά, είναι σε μία στάση αναμονής για να το πω κομψά.
Και το τρίτο έχει να κάνει ότι κάτι γίνεται και στην συζήτηση που έγινε στο δημοτικό συμβούλιο, φέραμε σαν παράδειγμα την Λ. Στρατού που μπορεί να είναι ένα όμορφο έργο 350 μέτρα, έχει βγει η ψυχή κάποιων ανθρώπων εκεί άλλων πολύ και άλλων λιγότερο.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

Στην συνέχεια έκανε αναφορά σε μελέτες που δείχνουν ότι οι παρεμβάσεις των δημοτικών αρχών και κυρίως οι πεζοδρομήσεις επιδρούν θετικά στην ποιότητα ζωής των δημοτών. «Παρουσιάστηκε μία μελέτη στον δήμο της Καλαμαριάς για το πως οι κάτοικοι του δήμου Καλαμαριάς, αποτύπωσαν τα συναισθήματα τους, την αντίληψη που είχανε μετά την πεζοδρόμηση της πόλης που ένα 70%, είχε πάρα πολύ θετική άποψη και ακόμη και ένα 60% των ανθρώπων, είπε ότι τονώθηκε και η τοπική οικονομία, που δεν είναι πάρα πολύ προφανές, αλλά το ένιωσαν. Αυτό που εξήγησε η δημοτική αρχή ότι η στόχευση για τους ποδηλατοδρόμους εντάχθηκε στο ΣΦΑ. Πέρα από εκεί, εξαρτάται, ποιοι είναι οι πολιτικοί σου στόχοι, πόσο έχεις όρεξη να δουλέψεις, ποια είναι τα εμπόδια μπροστά σου, τι προβλήματα έχεις βρει από τις προηγούμενες διοικήσεις, με άλλα λόγια, και τι θέλουν οι πολίτες. Γιατί εγώ, αμφιβάλω αν οι πολίτες στην Ξάνθη, θέλουνε, να έχουν πεζοδρόμους, θέλουν να έχουν μια κυκλοφορία που να είναι οριοθετημένη, κοινώς να μην παρκάρεις όπου βρεις και όπου λάχει. Το θέτω πολύ ωμά. Θέλουμε να έχουμε κανόνες στην πόλη; Απόί είναι οι άξονες τις ερώτησης – τοποθέτησης

ΤΙ ΑΠΟΚΟΜΗΣΕΣ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΝΟΤΙΚΟ ΣΥΒΟΥΛΙΟ;

«Αποκόμισα το εξής. Κατ΄αρχάς φαίνεται ότι η δημοτική αρχή κάνει κάποιες προσπάθειες και ενέργειες. Ποιες είναι αυτές οι ενέργειες; Ένα έργο που είχε κολλήσει στην Λεωφόρο Στρατού. Προσπαθεί να το ξεκολλήσει. Βλέπουμε ότι ολοκληρώνεται. Με όποια ταλαιπωρία, με όποια φασαρία, με όποια αποσπασματικότητα θα έλεγα εγώ, γιατί είδα ένα κομμάτι που προκάλεσε μεγάλη ταλαιπωρία και μάλιστα θα έλεγα, πάρα πολύ μεγάλη ταλαιπωρία για τόσο μικρό έργο. Τέλος πάντων, με όλες τις παθογένειες που μπορεί να έχουμε, φαίνεται είναι σε καλό δρόμο

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΥΣ …

«Τώρα από εκεί και πέρα, αυτό που είπε η δημοτική αρχή, εξήγησε ότι για τους ποδηλατοδρόμους ότι τους ενέταξε στο ΣΦΑ, ελπίζουμε ότι θα γίνουν και μπράβο και ζήτω. Το θέμα δεν είναι το τι μπορούμε να κάνουμε σε ένα πρόγραμμα σαν το ΣΦΑ. Το θέμα είναι, υπάρχει μεσοπρόθεσμος και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την Ξάνθη; Δηλαδή, θέλουμε μία πόλη που να κυκλοφορεί το ποδήλατο και ο πεζός; Ή θέλουμε ας πούμε να κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα στο κέντρο. Τι προτεραιότητα βάζουμε στην λογική ότι δεν μπορείς να τα συμβιβάσεις όλα μαζί.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΔΙΠΛΑΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ;

Βλέπουμε το παράδειγμα των διπλανών πόλεων, να πω για την Αλεξανδρούπολη; Να τολμήσω να πω ακόμη και για την Κομοτηνή, που παλιά, την βλέπαμε σαν φτωχό συγγενή και τώρα λέμε, μακάρι να είχαμε κάποια πράγματα που έχουν οι Κομοτηναίοι; Να μην μιλήσω για τις Κωμοπόλεις που λες, γιατί βρε παιδί μου αυτοί που είναι 5 και δέκα χιλιάδες άνθρωποι, μπορούν να τα κάνουν και εμείς δεν μπορούμε; Πρέπει να παραδεχτούμε κάποια στιγμή, ότι μας ξεπέρασε η Χρυσούπολη . Όχι σε πληθυσμό αλλά σίγουρα σε οικονομική ευρωστία και σε προοπτική και σε ποιότητα ζωής σίγουρα θα μας ξεπεράσει».

Πιστεύεις ότι η κακή κατάσταση στο κυκλοφοριακό έχει άμεση επίπτωση στην ποιότητα ζωής των Ξανθιωτών;

«Καταρχάς, αυτό λένε οι μελέτες που εν περιλήψεις τις παρουσίασα στο δημοτικό συμβούλιο. Παρουσίασα μία μελέτη που έγινε στον Δήμο Καλαμαριάς, που αποτύπωσε τα συναισθήματα των κατοίκων και την αντίληψη που είχανε μετά την πεζοδρόμηση της πόλης που ένα 70% είχε πάρα πολύ θετική άποψη, και ακόμη ένα 60% είπε ότι τονώθηκε και η οικονομία.
-Λέω τα πολύ χοντρά πράγματα.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

«Μία πολύ μεγάλη μελέτη στην Λάρισα, που τεκμηρίωσε ότι το πρόβλημα των ανθρώπων είναι το φάρδος του πεζοδρομίου και η προσβασιμότητα. Το 60% των πολιτών, έχει να κάνει με το φάρδος και την προσβασιμότητα των πεζοδρομίων. Όπως πολύ σωστά ο δήμαρχος έκανε μία παρέμβαση. Όταν εμείς εδώ στην Ξάνθη, δεν έχουμε μάθει ότι τα πεζοδρόμια δεν είναι για να τα καβαλάνε τα αυτοκίνητα αλλά είναι για τον κόσμο, τι συζητάμε. Ας πάμε ένα βήμα πρώτα και κατά δεύτερον, ας δούμε και τα πεζοδρόμια. Όταν απελευθερωθούν από τα αυτοκίνητα, μετά θα δούμε τι και πώς θα τα κάνουμε και πώς θα τα αποδώσουμε στον κόσμο. Αλλά να πω και κάτι άλλο. Η δικιά μου η πρόταση, δεν είναι του Βασίλη, είναι ένα ερέθισμα για να σκεφθεί κυρίως ο κόσμος τι θέλει. Εμείς σαν δημοτικοί σύμβουλοι, έχουμε και αυτό το καθήκον. Να μπορούμε να διερευνούμε τις συνθήκες και την τάση που υπάρχει στον κόσμο. Να δίνουμε βέβαια μία προοπτική, μία σκέψη, μία διέξοδο, να προτείνουμε εργαλεία, να εργαζόμαστε πάνω σε αυτά, αλλά αν ο κόσμος δεν θέλει; Αν του αρέσει αυτό το μπάχαλο που γίνεται στην Μ. Καραολή, του αρέσει, ξέρω εγώ, να κατεβαίνει στο κέντρο και να κάνει 1 ώρα γύρω γύρω κύκλους, για να παρκάρει και δεν πάει στο πάρκινγκ να δώσει 2,5 με 3 ευρώ για να παρκάρει, γιατί μπορεί να μην τα έχει, αλλά, να καίει ένα ντεπόζιτο βενζίνη μέχρι να βρει χώρο να παρκάρει. Αν λοιπόν, αυτή είναι η νοοτροπία μας και εκεί έχουμε μείνει, οκ. Θα πρέπει εμείς, να προσαρμοστούμε σε αυτή την κατάσταση. Άρα λοιπόν, καταλήγοντας, είναι και θέμα αντίληψης και απόφασης των δημοτών. Τι τους αρέσει, τι θέλουν; Αν οι άνθρωποι θέλουν αυτό, τότε και ο δήμος δεν έχει και πολύ δικαίωμα να τους το στερήσει. Δηλαδή αν τους αρέσει να είναι σε μία πόλη που ο μέσος δημότης δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και είναι ανεκτή η οποιαδήποτε οδιγική μικροπαραβατική συμπεριφορά μέσα στην πόλη, δεν μπορείς να κάνεις και πολλές προσωπικές ενστάσεις σε αυτό. Στο κάτω κάτω, δεν μπορώ να διορθώσω τον κόσμο κάτω από αυτές τις συνθήκες. Αλλά από την άλλη όμως, λέω το εξής, είναι κρίμα μία πόλη σαν την Ξάνθη που είχε προοπτικές ανάπτυξης και προβολής την δεκαετία 90 και στις αρχές του 2000 τεράστια, πολύ μακρύτερα από την Κομοτηνή και την Αλεξανδρούπολη, να έχει περιπέσει σε τέτοια δυσμένεια και σε τέτοιο καθοδικό σπιράλ, με προβληματίζει αυτό. Τι είχε τότε και τι έχει τώρα. Άρα είναι και θέμα ανθρώπων που δίνουν προοπτική εννοώντας την Δημοτική αρχή και την αντιπολίτευση. Ο κόσμος θέλει να έχει και πέντε ανθρώπους να του πούνε τι έχει να κερδίσει με αυτό, τι θα έχει να χάσει αν κάνει αυτό. Και αυτός είναι ο ρόλος μας και για αυτό κάναμε τις προτάσεις μας».

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΑΣΣΩΝΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΕΙ ΜΑΣ ΗΘΕΛΕ. ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ. ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΑΣΣΩΝΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ».

«Ένα τελευταίο σχόλιο. Εμείς είμαστε στην Ελάσσωνα αντιπολίτευση και ο κόσμος μας έστειλε εκεί. Καλώς ή κακώς, καλώς πιστεύω εγώ γιατί σέβομαι πάρα πολύ την ετυμηγορία του κόσμου. Ο κόσμος μας είπε ότι δουλειά σας είναι, να είσθε Ελάσσωνα αντιπολίτευση. Η δουλειά της Ελάσσωνος Αντιπολίτευσης, η άποψη μου είναι ότι είναι μία σοβαρή προβολή των προβλημάτων της πόλης, μια σοβαρή ενασχόληση με τις πιθανές λύσεις και μία συνεχής, αλλά καλοπροαίρετη μέχρις ενός σημείου όχληση των ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι να πάρουν πολιτικές αποφάσεις. Θεωρώ δηλαδή, για να απαΝτήσω σε ένα παλαιότερο άρθρο σου, θα ήταν μία προσβολή για τον κόσμο, ο οποίος ψήφισε εμένα προσωπικά ή οποιοδήποτε άλλο, τώρα για μένα θα μιλήσω, να πω ότι ξαφνικά ξέρεις ότι εμένα δεν μου αρέσει αυτό που με έβγαλες, αλλά θέλω να τσαλαβουτήσω και λίγο παραπέρα. Αυτό δεν είναι σοβαρό κατά την άποψή μου. Εάν με το καλό, ολοκληρωθεί αυτή η πενταετία και είμαστε γεροί και τα λοιπά, θα το δούμε. Και νομίζω ότι οι σωστοί πολιτικοί άνδρες, έτσι πρέπει να εκτιμούνε τις καταστάσεις και να μην παρασύρονται από τις δικές τους φιλοδοξίες και τις προσωπικές επιδιώξεις ή ακόμη και αν θέλεις, το μικρό περιβάλλον τους. Διότι είναι πολιτικοί άρχοντες. Είναι άνθρωποι που κάποιος τους ψήφισε, κάποιος τους έβαλε, κατόπιν αίτησης τους βέβαια.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ