Γιώργος Κωτούλας
«Μεταξύ αισθήσεων και συναισθημάτων»
«Είδα,
φως μιας πυγολαμπίδας στο σκοτάδι
και φτερούγισε μέσα μου η ελπίδα
ένα σπόρο σκεπασμένο από χώμα
και πλημμύρισα από χαρά.
Σένα να είσαι κλεισμένος στο καβούκι σου,
και σε λυπήθηκα.
Είδα ,
το απόλυτο σκοτάδι χωρίς το φως μιας πυγολαμπίδας
και κυριεύτηκα από φόβο.
το χώμα χωρίς ένα σπόρο στα σπλάχνα του,
και αισθάνθηκα κάτι να τελειώνει.
Ένα δυνατό καβούκι σαν σιδερόφρακτη φυλακή
και επαναστάτησα.
Άκουσα ,
την λέξη δουλειά σαν της αλλάξανε τον τόνο ,
κι αμέσως αναστατώθηκα.
Το παράπονο ενός αδιάβαστου ποιήματος
και συμπαραστάθηκα διαβάζοντάς το.
Έναν άνθρωπο να του λείπει η φιλία
και τον συμπόνεσα.
Άκουσα ,
την διαμαρτυρία ενός τόνου
που χρησιμοποιείται εκ περιτροπής
και ένιωσα το δίκιο του.
Το φύσημα της μοναξιάς
χωρίς ένα ποίημα δίπλα της
και φύσηξα μαζί της.
Την ζωή σου να διαμαρτύρεται
που δεν έχει τη φιλία σου
και απόρησα.
Είδα ,
πόσο όμορφα αισθάνεσαι που έχεις σπίτι και κατοικείς
και πόση ασχήμια έχει ένα σπίτι ακατοίκητο.
Χαρούμενη μια πόρτα που έχει την κλειδαριά της
και λυπημένη μια κλειδαριά
χωρίς τη συντροφιά μιας πόρτας.
Ένιωσα,
κενός στον έρωτα μαζί σου
γιατί το μυαλό σου δεν ήταν παρών
και εσένα εντελώς κενή
σαν δέχτηκες τον ερωτά μου.
Απόλαυσα ,
την ικανοποίηση ενός τραγουδιού
σαν σιγοψιθύριζα τα λόγια του
και την χαρά μιας μερίδας φαγητού
σαν γέμιζε το στομάχι ενός πεινασμένου»
{εκδόσεις Σπανίδη « Μεταξύ ακάθαρτου και γάργαρου», Ξάνθη 2010.
Εξώφυλλο: Δημιουργία του εικαστικού Θάνου Μυροδή)}
Κατασταλαγμένος και δυναμικά παραστατικός
ο λόγος του Γιώργου Κωτούλα.
Ο Γιώργος στην ωριμότητά του ξέρει να διακρίνει
την ευγένεια των αρμονικών καταγραφών του.
Δοκιμασμένος και δραστήριος,
υπογράφει εδώ την δεύτερη συλλογή του.
Συνομιλία και προσκύνημα σε μια ποιητική ευκρίνεια
που δίνει αδιάκοπα παρών στα δρώμενα μιας ώριμης συνείδησης.
Ο λόγος του να υπογραμμίζει για άλλη μια φορά τόπους κοινούς.
Οικεία ψυχική ένταση με το ποιητικό πρόσωπο,
απελεύθερο και έμπειρο
να καταθέτει μαρτυρίες αντοχής.
Με την πάροδο του χρόνου σκύβουμε
όλο και με μεγαλύτερη ηθική ευθύνη στην ποίησή του.
Ανακαλύπτουμε την διαρκή αιρετική συγγραφική του πορεία
που δεν επισκιάστηκε από την λαγνεία της εφήμερης γραφής,
καθώς ο ίδιος έβλεπε συνέχεια μέσα στα γραπτά του το δικό του φως.
Ο Γιώργος Κωτούλας μέσα στην δική του σύγχρονη ποιητική
κατάφερε με την γλώσσα του
μια καθηλωτική δημιουργική επικοινωνία
στον δικό του χωροχρόνο.
Με την αυτήν την γλώσσα, τις γνώσεις και την ευαισθησία του,
ο Γιώργος κατάφερε να καθιερώσει την στοχαστική ποιητική του,
λειτουργική στην ανοιχτή συζήτησή του για τις ιδέες του.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
