Ούτε ράγα. Ούτε σφύριγμα. Ούτε ευρώ. Ούτε, φυσικά, καμία σαφής υπόσχεση για το εγγύς μέλλον.Αυτόν τον μήνα σβήνουμε έξι κεράκια στην τούρτα της απομόνωσης.
Έξι ολόκληρα χρόνια χωρίς επιβατικό τρένο στη Θράκη. Έξι χρόνια χωρίς σταθμούς, χωρίς ράγες, χωρίς φωνές. Έξι χρόνια από τότε που το τελευταίο τρένο έφυγε και δεν ξαναγύρισε ποτέ.
Η Θράκη «γιορτάζει» φέτος την έκτη συνεχόμενη επέτειο της απομόνωσής της, με την πολιτεία να συνεχίζει να αγνοεί επιδεικτικά τις ανάγκες των κατοίκων της. Και την τοπική αυτοδιοίκηση να παρακολουθεί «προσεκτικά», χωρίς φυσικά να αρθρώνει ούτε λέξη. Σαν να μην την αφορά. Ομοίως και οι τοπικοί βουλευτές της Θράκης οι οποίοι κινούνται στο ίδιο μοτίβο, πάντα «προσπαθώντας» αλλά χωρίς καμία σαφή ή ουσιαστική διεκδίκηση. Ούτε διαμαρτυρία, ούτε πίεση. Μόνο σιωπή. Και ένα γλυκό, και πολύ βολικό «ναι μεν, αλλά».
Την ίδια ώρα, τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας μοιάζουν να παίρνουν ολόκληρη την τούρτα αυτής της επετείου, μέσα από νέα επενδυτικά σχέδια, εμπορευματικούς άξονες, διεθνείς συνεργασίες, συνεχή σιδηροδρομική μέριμνα και φυσικά φρέσκες χρηματοδοτήσεις. Όλα όμως για τις αποβάθρες.
Για τον κάτοικο της Ξάνθης, της Ροδόπης και του Έβρου; Ούτε ράγα. Ούτε σφύριγμα. Ούτε ευρώ. Ούτε, φυσικά, καμία σαφής υπόσχεση για το εγγύς μέλλον. Έξι χρόνια μετά, συνηθίσαμε πλέον να μην περιμένουμε κανένα δρομολόγιο.
Περιμένουμε όμως κάτι πιο απλό: Να ληφθεί υπόψη η Θράκη. Να υπάρξει πολιτική βούληση. Να μπει ξανά η περιοχή στον χάρτη κυριολεκτικά.
Μέχρι τότε, ας κόψουμε την τούρτα των έξι χρόνων. Χωρίς τρένο. Χωρίς σχέδιο. Χωρίς ίχνος ντροπής. Χρόνια πολλά, απομόνωση.
Γεώργιος Καρακωστίδης
πρόεδρος του Συλλόγου Οικισμού Κρυονερίου
