Πίτες υπάρχουνε πολλές, για άπαντα τα γούστα,
κάποιες με υφή βελούδινη, άλλες πάλι με κρούστα.

Είναι μεγάλος πειρασμός, ορίζεται λαχταριστή,
η πίτα σαν ξεφουρνιστεί, αρχόντισσα μες το ταψί.

Ανασκουμπώνονται μετά, οι fun με βουλιμία,
για να αναμετρηθούν, με τη ζεστή…λατρεία.

Θρύλος για το ποδόσφαιρο, ο Ιταλός ΜΕΑΤΣΑ,
εξ ίσου όμως θρυλική, της ΞΑΝΘΗΣ η μπουγάτσα.

Πάραυτα τις Άγιες μέρες, ιδιαίτερα Πρωτοχρονιά,
η πίτα διαφορετικά, γίνεται όσο και με μαστοριά.

Λέγεται ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ, του Άη – Βασίλη η πίτα,
μυριο τραγουδήθηκε, πιότερο απο τη ΜΑΜΑΣΙΤΑ *

Έναρξη σηματοδοτεί και νέου έτους απαρχή,
στη γέμισή της περιέχει, ολόχρυσο ΄΄ φλουρί ΄΄.

Ο τυχερός που θα το βρει, της χρονιάς ο εκλεκτός,
λένε της οικογένειας, θα είναι προπομπός,

σ΄ όλα τα επερχόμενα, μπροστάρης θα σταθεί,
ώστε ακόμα πιό πολύ, να καταξιωθεί.

Τα έθιμά μας ακτινοβολούν, όλα συμβολισμούς,
μας είναι απαραίτητα, στους χαλεπούς καιρούς,

τώρα όπως διανύουμε, ώστε να κρατηθούμε,
μέσα από την παρακμή, να ξαναγεννηθούμε.

* ” Μανουλίτσα που είναι ο Άγιος Βασίλης “.
Ο Augi Rios σε ηλικία 12 ετών με το τραγούδι
αυτό είχε γίνει το πιό διάσημο παιδί το 1958.

ΣΑΡΑΓΛΑΚΙ – ΚΑΤΑΪΦΑΚΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ

Η ΓΕΥΣΗ ΠΟΥ ΣΜΙΓΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ

Το δυνατό χαρτί της ανατολίτικης κουζίνας είναι, αναμφίβολα, τα σιροπιαστά γλυκά της. Για τα περισσότερα από αυτά η ακριβής καταγωγή τους χάνεται μεταξύ των χωρών της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Πολλά θα τα συναντήσεις στην Αίγυπτο αλλά η πραγματική προέλευσή τους μπορεί, για παράδειγμα, να αποδειχθεί λιβανέζικη.

Σαραγλί.

Το τέλειο παραδοσιακό γλυκό που μας το έφεραν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και σήμερα το απολαμβάνουμε σε όλη την Ελλάδα.

Ένα από τα ωραιότερα σιροπιαστά γλυκά με ανατολίτικο αέρα.

Τραγανά σαραγλάκια που μοσχοβολάνε βούτυρο και πλημμυρίζουν το στόμα με μελένιο σιροπάκι αφήνοντας μια ονειρεμένη επίγευση.

Ένα μυστικό που πρέπει να γνωρίζετε αφορά το ψήσιμο του σαραγλί. Πολύ χαμηλή θερμοκρασία για πολύ ώρα, εξασφαλίζει το στέγνωμα των φύλλων μέχρι μέσα, ενώ τα αφήνει μαλακά και αέρινα. Το αποτέλεσμα είναι τραγανό σαραγλί που συγχρόνως λιώνει στο στόμα.

Στο Ζαχαροπλαστείο ΄΄ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΄΄ στα πλαίσια διαχρονικής προσπάθειας εδραίωσης, διάδοσης, καινοτόμου προβολής της μεγάλης παράδοσης της ΞΑΝΘΗΣ που μας κληροδότησαν ανυπέρβλητοι Μαΐστορες προσθέσαμε αχαλίνωτη φαντασία, ώστε να έχουμε και ΟΔΟ ΣΑΡΑΓΛΙ.

Από τις Θρακικές Λαογραφικές Γιορτές του 1998.

Τα ΄΄ αποκαλυπτήριά ΄΄ της έγιναν από τις εκδόσεις ΣΠΑΝΙΔΗ και το τυπογραφείο ΤΕΛΕΙΑ και ΠΑΥΛΑ είκοσι χρόνια αργότερα.

ΟΔΟΣ ΣΑΡΑΓΛΙ είναι η ΄΄ παράλληλη ΄΄ ονομασία της 28ης Οκτωβρίου, π ο ι η τ ι κ ή α δ ε ί α , όπως συνηθίζουν να λένε οι λογοτέχνες.

Το κανταΐφι ή καταΐφι είναι γλυκό του ταψιού ή αλλιώς ένα σιροπιαστό γλυκό που συναντάται σε αρκετές κουζίνες των χωρών της Μέσης Ανατολής και των πρώην Οθωμανικών χωρών. Το γλυκό έχει κύριο συστατικό του το ψωμί. Φτιάχνεται από μια ειδική, θρυμματισμένη ζύμη (καταΐφι), ινώδους μορφής, η οποία παράγεται από σιτάρι και νερό. Το γλύκισμα περιέχει ξηρούς καρπούς (αμύγδαλο, φουντούκι, φιστίκια) και μέλι που του προσδίδουν τραγανή και ιδιαίτερα γλυκιά γεύση.Πολλές χώρες διεκδικούν την δημιουργία του γλυκού διότι η ακριβής καταγωγή του χάνεται μεταξύ των χωρών της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Παρ’ ‘όλα αυτά, η επικρατέστερη θεωρία είναι πως το γλυκό δημιουργήθηκε στο Αφιόν Καραχισάρ της Μικράς Ασίας (τωρινής:Τουρκίας). Το κανταΐφι είναι ιδιαίτερα δημοφιλές γλυκό στις Αραβικές χώρες όπως είναι ο Λίβανος και η Αίγυπτος και ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη και στον πρώην Οθωμανικό κόσμο, στην Ελλάδα και στην Τουρκία.

εικόνα.png