Τι ζητάνε οι κτηνοτρόφοι της ΑΜΘ για να ανταπεξέλθουν

ΠΟΤΕ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΓΗ, ΑΕΡΑ, ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΜΨΕΙ ΕΠΙΤΕΟΥΣ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;

Στο ψήφισμά τους οι κτηνοτρόφοι της ΑΜΘ,  ζητάνε  ενίσχυση για την αγορά ζωοτροφών, μειωμένη τιμολόγηση του ρεύματος για τις κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις, εκπροσώπηση των κτηνοτρόφων στους εποπτευόμενους φορείς και στις διαβουλεύσεις για τη νέα ΚΑΠ, θεσμική παρέμβαση για να σταματήσουν οι παράνομες ελληνοποιήσεις -τεράστιο πρόβλημα- και πάρα πολλά άλλα.

Αυτά τα λίγα και ζητούν οι κτηνοτρόφοι της ΑΜΘ και αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Εδώ και χρόνια φωνάζουν σε όλους τους τόνους, ότι το κόστος παραγωγής είναι τεράστιο και για να αδειοδοτηθούν οι σταυλικές εγκαταστάσεις, το υπουργείο του περιβάλλοντος βάζει δεκάδες προσκόμματα.

Το ίδιο το κράτος δεν έχει θεσπίσει και δεν έχει οριοθετήσει μία κτηνοτροφική ζώνη σε κάθε οικισμό και πόλη, όπου η κάθε εγκατάσταση θα έχει φως, νερό, τηλέφωνο.

Αλήθεια γιατί θα πρέπει οι κτηνοτρόφοι να εγκαθιστούν στα χωράφια τους  τις σταυλικές εγκαταστάσεις,  μειώνοντας έτσι τις δυνατότητες παραγωγής τους αφού όλοι γνωρίζουμε πόσο κοστοβόρα είναι η παραγωγή ζωοτροφών;

Άραγε πόσο δύσκολο είναι το κράτος αντί θα θεωρεί πανάκια τους συνεταιρισμούς να μην επιτρέπει με διάφορα «τερτίπια» τον επιχειρηματία παραγωγό να αναπτυχθεί να γίνει αυτόνομος και να μπορεί να αποφεύγει τα καρτέλ του γάλακτος και του κρέατος;

Γιατί λοιπόν δεν στηρίζουμε ως πολιτεία την προσπάθεια ενός μικρομεσαίου να γίνει μεγάλος;

Τι ακριβώς θα πει ότι για να πάρει εύκολα τις ποσοστώσεις και ότι άλλο υποστηρικτικό μέτρο από την Ε.Ε. θα πρέπει να είναι συνεταιρισμένος; Δεν μπορεί να είναι «μεγάλος» και καθετοποιημένος;

Τέλος, γιατί στα κέντρα λήψεων αποφάσεων δεν υπάρχουν εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων; Ποιοι και γιατί αποφασίζουν για τους κτηνοτρόφους χωρίς τους κτηνοτρόφους;

Πώς περιμένει το πολιτικό σύστημα να ενισχύσει την οικονομία από την στιγμή που η παραγωγή φθίνει και οι εισαγωγές πλέον έφτασαν σχεδόν στο 80% σε γάλα και κρέας εκεί που είμασταν ως χώρα αυτάρκης;

Τι μπορεί να σκεφθεί ο μέσος πολίτης μη κτηνοτρόφος, που βλέπει ότι ενώ η χώρα του έχει άπειρες δυνατότητες παραγωγής αλλά ως εκ «θαύματος» εδώ και 30 χρόνια μειώνεται με ότι αυτό συνεπάγεται για τα διάφορα ισοζύγια που καθορίζουν τους οικονομικούς δείκτες;

Πότε επιτέλους οι κυβερνήσεις θα επενδύσουν στην γη, στον αέρα, στην θάλασσα και την πολιτιστική μας κληρονομιά για να ανασάνει η χώρα;

Είναι απορίας άξιο, τόσους οικονομικούς συμβούλους πληρώνει ο Ελληνικός Λαός και ένας δεν βρέθηκε να δει την απλή αλήθεια; ή μήπως, οι μίζες είναι πολύ περισσότερο χρήμα, που εξ αιτίας του ξεπουλιέται ο παραγωγικός ιστός ασύστολα, αδιάφορα και να είναι  καλά η πολιτική ύπαρξη των διοικούντων;

Τέλος που ακούστηκε ο παραγωγός να  μην μπορεί να πάει στην λαϊκή για να πουλήσει την πραμάτεια του;

Γιατί ο παραγωγός της Γερμανίας (το καταγράψαμε στο παρελθών) να μπορεί με ειδικά κατασκευασμένα οχήματα τα οποία προφυλάσσουν την δημόσια υγεία μπορεί να πουλήσει κασέρι, τυρί, αλίπαστα και γενικά την παραγωγή του στις λαϊκές και στην Ελλάδα όχι;

Πότε επιτέλους οι κυβερνήσεις θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους του Έλληνες παραγωγούς;