Με τα σχολεία τι γίνεται;

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Είναι φανερό πώς η κυβέρνηση πιέζεται άσχημα από την απρόβλεπτη διασπορά του covid – 19 και αυτό γιατί από το καλοκαίρι δεν φρόντισε να προετοιμαστεί έγκαιρα για το δεύτερο κύμα της πανδημίας,

Είναι γεγονός ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει ένα γενικό locdown και είναι λογικό από μία πλευρά γιατί το οικονομικό κόστος θα ήταν δυσβάστακτο για την αναιμική οικονομία της Χώρας.

Προσπαθεί με ημίμετρα να προστατεύσει τον γενικό πληθυσμό και ως ένα σημεία ορθά πράττει μιας και ένα γενικό loc down θα σήμαινε ίσως την καταστροφή της οικονομίας.

Όμως είναι φανερό ότι χάθηκε η μπάλα με την έννοια ότι εμφανίζονται κρούσματα στα σχολεία και εξακολουθεί να τα κρατά ανοιχτά.

Με δεδομένο τον μεγάλο συγχρωτισμό μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας και τους μικρούς κοινόχρηστους χώρους στα περισσότερα σχολεία, ο κίνδυνος εξάπλωσης της πανδημίας είναι μεγάλος και δυστυχώς, βλέπουμε ότι η κυβέρνηση επιμένει να κρατά τα παιδιά στα σχολεία ενώ δεν φρόντισε, όταν είχε χρόνο στην διάθεση της, για την ανεύρεση αιθουσών και όπου αυτό δεν ήταν δυνατό στην επικράτεια, ας οργάνωνε την τηλεεκπαίδευση, όπως, δεν φρόντισε επίσης την ενίσχυση των σχολείων με εκπαιδευτικό προσωπικό καθώς και καθαρίστριες.

Δυστυχώς αυτήν την ολιγωρία της κυρίας Κεραμέως, την πληρώνουν τα παιδιά και γεμίζει με φόβους τους γονείς.

Οι δε γονείς – όσοι από αυτούς έχουν ακόμη εργασία – θα πρέπει να επιλέξουν – αν τα παιδιά μείνουν στο σπίτι – την δουλειά τους ή την προσοχή των παιδιών τους.

Σαφέστατα αυτά δεν είναι δείγματα σωστής λειτουργίας ενός οργανωμένου κράτους που λόγω αδυναμίας να κυβερνήσει σωστά, προσπαθεί με την επιβολή των κυρώσεων – προστίμων – να συνετίσει τους πολίτες.

Οι δε πολίτες, κουρασμένοι, φοβισμένοι από αποφάσεις που παίρνονται στο γόνατο, ανησυχούν πρωτίστως για την υγεία των παιδιών, την δική τους επαγγελματική ασφάλεια και φυσικά για την δική τους υγεία και το αύριο της οικογένειας.

Απορίας άξιο είναι γιατί ακόμη και σήμερα που η σχολική περίοδος είναι ενεργή,  η κ. Κεραμέως βήμα βήμα δεν προχωρά στην ανεύρεση χώρων, στην επισκευή κτιρίων που μπορούν να φιλοξενήσουν μαθητές, δεν οργανώνει το θέμα της τηλεεκπαίδευσης και φυσικά δεν γεμίζει με εκπαιδευτικούς τα κενά στα σχολεία για να μπορούν έστω σε πρώτη φάση πρωί απόγευμα να παρακολουθούν με ασφάλεια τα μαθήματα τους οι μαθητές.

Αν μη τι άλλο αυτή η αδράνεια της κ. Υπουργού δείχνει δύο πράγματα. Ή αδυναμία εκτελέσεων των καθηκόντων της με διακύβευμα την υγεία των παιδιών – σαφώς και δεν είμαστε γιατροί – ή αδιαφορία.

Και στις δύο περιπτώσεις είναι επικίνδυνη για την υγειονομική ασφάλεια των παιδιών