Θράκη. Η απατημένη σύζυγος

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια, αυτά που συμβαίνουν στην Θράκη, τουλάχιστον την τελευταία τριακονταετία με την διείσδυση της Άγκυρας και την ιδιότυπη «ασυλία» που της παρέχει η Αθήνα, μου θυμίζει την απατημένη κοπέλα την δεκαετία του 70, τότε που στην Ξάνθη υπηρετούσαν πολλοί στρατιώτες γεννημένοι στην Αθήνα, «περνούσαν» καλά με τις κοπέλες όσο διάστημα υπηρετούσαν την θητεία τους  και όταν ερχόταν ο καιρός του απολυτηρίου από τον Στρατό, την κοπανούσαν στον τόπο της καταγωγής τους κυρίως στην Αθήνα και μην τον είδατε τον Παναή.

Έτρεχαν γονείς και σόγια στην Αθήνα να βρούνε τον «γαμπρό» που την κοπάνησε, αλλά τις περισσότερες φορές τους έβγαινε παντρεμένος και έτσι έβαζαν την ντροπή στα σκέλια και γύριζαν πίσω.

Το χειρότερο από όλα ήταν, όταν η νεαρές κοπελίτσες που έμεναν στον «άσσο» και η γκρίνια από τους γονείς έφτανε στο αποκορύφωμα, οι σφαλιάρες από τους «απατημένους» γονείς και αδέρφια, πήγαιναν «σύννεφο» για το τι θα πει το χωριό, τι θα πει η γειτονιά και δώστου ίσιωναν τα «παΐδια» των κοριτσιών, επειδή πρώτον έκαναν σχέση και δεύτερον γιατί ο «μάγκας» των Αθηνών δεν τις αποκατέστησε.

Το χειρότερο όλων ήταν όταν οι κοπελίτσες ήταν ερωτευμένες με τον Αθηναίο γαμπρό, έψαχναν βιτριόλι για να αυτοκτονήσουν ή έπεφταν στην αγκαλιά του πρώτου τυχόντα αδιαφορώντας αν ήταν ξενομερίτης, αν ήταν ντόπιος όποιος και αν ήταν, αρκεί να την παντρεύονταν, για να ξεπλυθεί η ντροπή της οικογένειας και πάμε στο δια ταύτα.

Η Θράκη εδώ και 100 περίπου χρόνια ενσωματώθηκε με την Ελλάδα.

Η Ελλάδα τήρησε και τηρεί στο ακέραιο την Συνθήκη της Λωζάνης που λύνει όλα τα προβλήματα της πολιπολιτισμικότητας της Ξάνθης.

Έτσι λοιπόν, ένα ωραίο πρωί, πριν από 100 χρόνια εν μέσω εμβατηρίων, ήρθε η Αθήνα στην Ξάνθη, ή εν πάση περιπτώσει έγινε η ενσωμάτωση της Ξάνθης με υπογραφές και αποφάσεις της Αθήνας.

Εκείνη την περίοδο και εντεύθεν, η Αθήνα φάνταζε για την Θράκη τον πλουμιστό νέο που αγάπησε την νέα, της έταξε και γάμο, πιθανών να έκανε και κάποιον λευκό, «εικονικό» γάμο, αλλά, την παράτησε γιατί στην Αθήνα και τις Βρυξέλες συναντά κανείς ποιο φανταχτερές υπάρξεις.

Όταν λοιπόν η Αθήνα έκανε το καθήκον της, αποτραβήχτηκε στα ενδότερα και για 80 περίπου χρόνια στήριζε την Θράκη που μέσα στην φτώχια της προσπαθούσε να βρει έναν καλό γαμπρό για να περάσει και αυτή καλά και να βγει από την μιζέρια της.

Ο καλός γαμπρός αργούσε να έρθει αλλά η Αθήνα δεν άφησε την Θράκη έρμη και μοναχή, όπως έλεγε ο Ξυλούρης τα καλά χρόνια της αριστεράς και μπορεί η Αθήνα να αποτραβήχτηκε στα ενδότερα για να μπορέσει να απολαύσει τις χαρές της εξουσίας, άφησε όμως ντόπιους εκπροσώπους που κυκλοφορούσαν στην Θράκη με μπλε και πράσινα κουστούμια και αντίστοιχα μπλε και πράσινες τουαλέτες, προπονώντας τους, στα άδυτα της εξουσίας, με μοναδική εντολή, να κουβαλάνε ψήφους στην Αθήνα.

Άρα λοιπόν για να απολαμβάνει η Αθήνα τα καλά της εξουσίας και οι ντόπιοι γαμπροί (τσανάκια της εξουσίας) τα ξεροκόκαλα της και γενικά ότι μοιραζόταν και περίσσευε από την Αθήνα έπρεπε να κουβαλάνε ψήφους, αδιάφορο πώς, στην Αθήνα .

Η Αθήνα, σαν τον πολυπόθητο γαμπρό, μοιράστηκε μπόλικο δανεικό χρήμα στην Ελλάδα, στην Θράκη και στην Ξάνθη. Αυτό το χρήμα, τα μπλε και τα πράσινα κοστούμια αντί για ανάπτυξη,  το έκαναν «μπουζούκια» καλοπέραση.

Κάποια στιγμή κοντά στο 85 με 90, η Αθήνα ζήτησε τα δανεικά από τους ντόπιους αντιπροσώπους της και εκεί άρχισαν τα δύσκολα για τους Θρακιώτες αντιπροσώπους που ήταν ντυμένοι με μπλε και πράσινα κοστούμια.

Έτσι λοιπόν τα μπλε και τα πράσινα κοστούμια, έπρεπε να τηρήσουν στο ακέραιο την υποχρέωση απέναντι στην Αθήνα που σαν γαμπρός ήρθε στην Θράκη, δεσμεύτηκε ότι θα είναι στο πλευρό της μέσω των αντιπροσώπων της ένα είδος, σύγχρονων νταβατζίδων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για να ξηγιόμαστε, όταν λέω μπλε και πράσινα κοστούμια εννοώ Χριστιανικά και μουσουλμανικά μπλε και πράσινα κοστούμια, όπου η δέσμευση τους προς την Αθήνα ήταν να φέρουν ψήφους στα κεντρικά γραφεία των κομμάτων.

Άρα η  υποχρέωση τους ήταν να φέρουν ψήφους στην Αθήνα.

Που θα τους έβρισκαν λοιπόν;

Εύκολο. Ποιοι στην Ξάνθη ελέγχονταν πλήρως από την Αθήνα; Φυσικά οι Πομάκοι γιατί τους είχαν μαντρωμένους στα Πομακοχώρια,  οι τουρκογενής που τους δίνονταν η άδεια να φοιτήσουν στα Τουρκικά πανεπιστήμια για να τα έχουν καλα μαζί τους τα πράσινα και μπλε κοστούμια και φυσικά οι Ρωμά που τους «κρατούσαν» με τα επιδόματα, κάνοντας ενίοτε και τα στραβά μάτια, όταν παρουσίαζαν αντί για πέντε παιδιά, δεκαπέντε. Τρία τρία τα γεννούσαν, αλλά αφού ήταν για το καλό του κόμματος δεν πειράζει.

Και εκεί πια άρχισε το δούνε και λαβείν του κράτους των Αθηνών με τα ντόπια μπλε και πράσινα κοστούμια.

Ένεκα όμως που ο γαμπρός κατοικούσε στην Αθήνα έχοντας εγκαταλελειμμένη και χωρίς ηθική υποστήριξη την Θράκη και ιδιαίτερα την Ξάνθη, εμφανίσθηκε και νέος γαμπρός στο παιγνίδι από Άγκυρα μεριά, ο οποίος διέθετε χρήμα, Πόρσε (τζιπ με φιμέ- σκοτεινά  τζάμια  χρησιμοποιούν αλλά, για τις ανάγκες του story λέμε Πόρσε, είναι πιο πιασάρικο) και εκεί αρχίζει η νταλαβέρα.

Λένε οι μειονοτικοί μπλέ και πράσινοι υποψήφιοι των μπλε και πράσινων κουστουμιών στα χριστιανιανικά ντόπια πράσινα και μπλε σακάκια «κοίταξε, πες στην Αθήνα, εγώ θα φέρων τόσους ψήφους, αλλά θέλω να με κάνετε δήμαρχο» (Ήδη είχε εμφανισθεί στο προσκήνιο και το DEP των γκρίζων λύκων και έδωσε άλλον αέρα στα σοινυκέσια).

-Που θα τους βρεις τους ψήφους; Πώς θα τους βρεις αφού το κόμμα δεν έχει την οικονομική άνεση (άρχισε η περίοδος των ισχνών αγελάδων, φάε φάε δεν έμεινε φράγκο στα ταμεία).

-Μην ανησυχείτε, υπάρχει μπόλικο χρήμα από Άγκυρα μεριά.

-Ναι αλλά είναι ηθικό;

-Καλά τούλεγαν οι μειονοτικοί υποψήφιοι, θέλεις να ξαναγυρίσεις στα χωράφια και να βγάλεις το κοστούμι;

Ούτε λόγος για κάτι τέτοιο. Τι να κάνουν λοιπόν τα μπλε και τα πράσινα σακάκια όταν η Αθήνα ζητούσε τα δανεικά πίσω; «Το και το» είπανε στην Αθήνα λεφτά υπάρχουν όμως είναι από την άλλη μεριά.

Και η Αθήνα είπε. Φέρτε ψήφους και δεν μου είπατε ποτέ πώς έρχονται και από εκεί και ύστερα το ήρθε το χάος.

Και όταν πλέον μπήκε στο χώρο των μπλε και πράσινων κοστουμιών και το ροζ κουστούμι του ΣΥΡΙΖΑ, όλα γίνονταν μπροστά στα μάτια των Ξανθιωτών όπου οι μεν χριστιανοί αντιδρούν και γκρινιάζουν αλλά μένουν στην γκρίνια οι Ρωμά όπου φυσίξει ο άνεμος και οι δε πομάκοι εκβιάζονται, απειλούνται χρηματοδοτούνται από τον νεοφερμένο γαμπρό, αφήνοντας την Θράκη και την Ξάνθη να νοιώθει ότι εξαπατήθηκε από τον πλουμιστό νέο των Αθηνών αλλά αποδέχεται τον βίαιο αλλά όμορφο εραστή εξ ανατολών.

Έτσι πομάκοι και χριστιανοί, νοιώθουν σαν τις απατημένος συζύγους που αναζητούν φώς στο τούνελ και όσο η Αθήνα χρειάζεται ψήφους με οποιονδήποτε τρόπο, άλλο τόσο οι μειονοτικοί δήμαρχοι θα απαιτούν τα πομακοχώρια να μην λέγονται πομακοχώρια και θα πηγαίνουν στην Προύσα για να λένε ότι η Θράκη θα έρθει στην αγκαλιά της μητέρας πατρίδας.

Στην υγειά μας ρε παιδιά.