Πριν κάποιοι “προοδευτικοί” της πλάκας και του συμφέροντος βιαστούν να μας χαρακτηρίσουν ρατσιστές, μεταφέρουμε άποψη Ξανθιώτη γονιού που οι ανάγκες της δουλειάς του τον έφεραν στην Θήβα και αναγκάστηκε να διακόψει το παιδί του από το σχολείο – είναι στα προ νήπια – και ο λόγος είναι ότι στο σχολείο που φοιτά το παιδί του, το 80% είναι Πακιστανάκαια και διαφόρων άλλων Εθνικοτήτων στην βάση της λογικής του ΣΥΡΙΖΑ για “ανοιχτά σχολεία” για τους ξένους αλλά κλειστά για τα Ελληνόπουλα.

Ο γονιός παρατήρησε ότι όσο χρόνο το παιδί του πήγαινε σε σχολείο της Ξάνθης γινόταν κάθε ημέρα και καλλίτερο, έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρων και στην λογική της άμιλλας κάθε μέρα γινόταν ακόμη καλλίτερο.

Όταν όμως Ο Ξανθιώτης συμπολίτης μας βρέθηκε στην Θήβα και έστειλε το παιδί του στα νήπια,  μετά από 4 μήνες είδε το παιδί του να “πέφτει”, να μην έχει διάθεση να μάθει κάτι περισσότερο στο σπίτι.

Κάποια στιγμή ο γονιός πήγε στο σχολείο για να καταγράψει ο ίδιος τι φταίει και το παιδί του μένει “πίσω”.

Η δασκάλα κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να στηρίξει τα παιδιά από άλλες χώρες με αποτέλεσμα τα 4 Ελληνόπουλα που ήταν μέσα στην τάξη να ακολουθούν το επίπεδο μάθησης των παιδιών από ξένες χώρες.

Η απόφαση του πατέρα ήταν για όσο καιρό μένει στην Θήβα και μέχρις ότου επιστρέψει στην Ξάνθη, το παιδί του δεν θα το πήγαινε στο συγκεκριμένο σχολείο και ο λόγος είναι απλός. Δεν υπήρχε η άμιλλα, δεν υπήρχε η προσπάθεια μάθησης από τα άλλα παιδιά που Κύριος γνωρίζει ποια είναι τα προβλήματα στην οικογένεια τους και αν έχουν οικογένεια.

Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε τι θα κάναμε αν βρισκόμασταν στην θέση του γονιού που ζητά την καλλίτερη δυνατή δημόσια εκπαίδευση του παιδιού του.

Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε τι θα κάναμε αν βρισκόμασταν στην θέση της εκπαιδευτικού η οποία – όπως μας λέει ο γονιός – κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να διδάξει σε όλα τα παιδιά και πολύ σωστά – αδιαφορώντας για την καταγωγή τους.

Το ερώτημα είναι. Πόσο σωστό είναι για τα Ελληνόπουλα αυτό που γίνεται;

Καλώς ή κακώς τα παιδιά των αλλοδαπών βρέθηκαν στην χώρα μας και καλώς πρέπει να μάθουν γράμματα σαν όλα τα παιδιά του κόσμου όμως, πόσο δίκαιο είναι για τα Ελληνόπουλα που πρέπει να ακολουθούν τον ρυθμό μάθησης των αλλοδαπών μαθητών;

Σαφώς και κανένας δεν πρέπει να ξεχωρίζει παιδιά, όμως αυτά που μπορούν να “προχωρήσουν” γιατί να μένουν “πίσω”;

Σαφώς και δεν είμαστε ειδικοί,  όμως,  είμαστε υπέρ της επιβράβευσης αυτού που κοπιάζει, προσπαθεί και έχει τα εχέγγυα να πάει ένα βήμα πιο “μπροστά” και να μην το φρενάρει η λογική του όλοι είμαστε ίσοι.

Ναι σαν άνθρωποι είμαστε όλοι ίσοι και η πολιτεία είναι αυτή που θα αξιολόγηση και θα στηρίξει τα παιδιά είτε είναι Ελληνόπουλα είτε είναι αλλοδαπά αλλά όχι σε βάρος των παιδιών που γεννιούνται, ζούν, εκπαιδεύονται και θα παράξουν πλούτο μαζί με τα άλλα παιδιά στο μέλλων. Το δικό τους μέλλων.

Πόσο τα βοηθά η πολιτεία  τα Ελληνόπουλα, λαμβάνοντας – μπερδεύοντας – μάλλον την ρήση του “όλοι είμαστε ίσοι”;

Πόσο λογικό είναι η πολιτεία με τις αποφάσεις της να “φρενάρει” στην  λογική της “προοδευτικότητας”  αυτούς που μπορούνε να πάνε ένα βήμα γρηγορότερα;

Και προς Θεού,  μακρυά από μας οι χωρισμοί και οι αφορισμοί.

Καταθέτουμε έναν προβληματισμό.

Με δεδομένο ότι σε χώρα της Ευρώπης που είχαμε την τύχη – ως αλλοδαποί – να έχουμε επαφή με το εκπαιδευτικό σύστημα, τα παιδιά μας  μέχρι την 4η Δημοτικού ακολούθησαν  την προπαιδεία στην Ελληνική και μετά απλά ακολούθησαν  το ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα στην γλώσσα της συγκεκριμένης χώρας.

Οι μαθητές αξιολογούνται από τον δάσκαλο – εκεί ο δάσκαλος δεν είναι συνδικαλιστής και αξιολογείτε για το πόσο σοβαρά αξιολογεί τους μαθητές του – και ή ο μαθητής κατεβαίνει τάξη αν δεν συμβαδίζει με την υπόλοιπη τάξη ή αν είναι καλλίτερος από την τάξη τότε “πηδάει” τάξη.

Αν όχι, τότε ο δάσκαλος του σχολείου, μετά από δική του αξιολόγηση,  στρέφει το παιδί στην τεχνική εκπαίδευση ή όπου οι δεξιότητες του μπορεί να τον οδηγήσουν, ανεξάρτητα αν είναι αλλοδαπό ή προερχόμενο από την ίδια του την Χώρα.

Η συγκεκριμένη χώρα που γνωρίσαμε το εκπαιδευτικό της σύστημα δεν διακατέχεται από κανένα “προοδευτικό” ή “μη προοδευτικό” σύνδρομο. Η σκέψη και η λειτουργία του εστιάζει μόνο το μέλλων του παιδιού και στην επαγγελματική του αποκατάσταση.

Όταν όμως ο μαθητής  είναι συνοδοιπόρος με ένα μαθητή ο οποίος δεν γνωρίζει καν την γλώσσα και υποχρεωτικά πρέπει να τελειώσει το Λύκειο μαζί με το Ελληνόπουλο, τότε σίγουρα μειονεκτεί το Ελληνόπουλο έναντι του αλλοδαπού μαθητή.

Άρα το Ελληνόπουλο θα τελειώσει το Λύκειο και θα μάθει ότι μάθει ο μαθητής από το Πακιστάν ή από το Μπαγκλα ντες. Πόσο δίκαιο είναι αυτό;

Ρωτάμε λοιπόν, αυτή είναι η αποστολή του Υπουργείου Παιδείας;

Δηλαδή να ρισκάρει στο όνομα του ανθρωπισμού και του “προοδευτισμού” το μέλλων των Ελληνόπουλων; (Δεν έχει καμμία ρατσιστική διάθεση αυτό που γράφουμε). Εκτιμούμε ότι αξίζει να τονιστεί ότι όταν το αλλοδαπό παιδί φτάσει στο επίπεδο με το Ελληνόπουλο τότε ναι να μπούνε στην ίδια τάξη και να ανταγωνιστούν σαν ίσος προς ίσο.

Αν όμως βάλουμε 5 Ελληνόπουλα σε μία αίθουσα με 30 Πακιστανάκια το πιθανότερο είναι να μάθουν τα Ελληνάκια στην Ελλάδα, Πακιστανικά.

Όσο για το τι συμβαίνει στην Θράκη με την δίγλωσση εκπαίδευση, ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του. Είναι καιρός να μείνει έξω από τα σχολεία, το κομματικό και πολιτικό συμφέρων.

Δεν μπορεί το DEP να “δίνει” υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο σε υποψήφιο δήμαρχο με αντάλαγμα όταν αυτός εκλεγεί  να στηρίξει την δίγλωσση εκπαίδευση  και αυτός  με την σειρά του να το δέχεται κατ επιταγή της Άγκυρας, καταδικάζει τα Ξανθιωτόπουλα  είτε είναι Χριστιανόπουλα ή Μουσουμανόπουλα για πάντα στην αμορφωσιά και στο περιθώριο.

Με τις υγείες μας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ.