Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται χτύπημα στην καρδιά της Αθήνας εναντίον Αστυνομικών και όχι κατά του ΠΑΣΟΚ, και φοβάμαι ούτε και τελευταία, αλλά αυτές οι πρόσφατες επιθέσεις σηματοδοτούν κάτι που όσοι παρακολουθούμε τα αστυνομικά δρώμενα από παλαιότερα φοβόμασταν.

Η δήλωση «κόλαφος» του υπουργού και πρώην αξιωματικού του Στρατού, Νίκου Τόσκα, πως δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να απειλήσει ζωές αστυνομικών και πολιτών ακούγεται σαν αστείο και μάλιστα κακόγουστο, αφού μέσα σε κάθε μήνα από το 2015 και μετά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, παρακολουθούμε το ίδιο έργο.
Τα Εξάρχεια αποτελούν όχι άβατο, αλλά κράτος εν κράτει κανονικό. Τα σύνορα της Χαριλάου Τρικούπη και Βαλτετσίου, Τοσίτσα και Πατησίων και Σόλωνος φυλάσσονται με Διμοιρίες που οι κυβερνώντες είχαν υποσχεθεί να καταργήσουν, και η είσοδος αστυνομικών στο νέο κράτος των Αθηνών είναι αδύνατη ακόμα και σε περιπτώσεις ωμής βίας.
Η λύση είναι απλή και εφαρμόσιμη. Όποιος παρανομεί, διώκεται. Δεν υπάρχουν κακουργήματα ή πλημμελήματα ιδεολογικής φύσης και όποιος επιχειρεί να σκοτώσει πρέπει να συλλαμβάνεται και να τιμωρείται παραδειγματικά. Η ανοχή που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άμεσα συνδεδεμένη με την καταγωγή του αρχικού πολιτικού μορφώματος, που έδειχνε την ίδια ανοχή σε όσους κατέστρεφαν την Αθήνα το 2008, που τα μέλη του υπήρξαν μάρτυρες υπεράσπισης στυγνών δολοφόνων της 17Ν, που έδειχναν έμπρακτη αλληλεγγύη λεκτική και δικαστική σε όσους συλλαμβάνονταν για επιθέσεις εναντίον αστυνομικών και ξαφνικά αυτό το μόρφωμα πρέπει να επιβάλλει την νομιμότητα και να υπερασπιστεί την τάξη. Πως να γίνει αυτό αφού το μόνο που δεν μπορούν να ξεπεράσουν όλοι οι άνθρωποι, και αυτοί που αποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι την καταγωγή τους;

