Ομιλία Γιάννη Μανιάτη στην Επ. Οικονομικών της Βουλής επί του Σ/Ν του Υπ. Οικονομικών για τους ιδίους πόρους της Ε.Ε. (Απόφαση του Συμβουλίου 2014/335/ΕΕ, Ευρατόμ)

επί του Σ/Ν του Υπ. Οικονομικών για τους ιδίους πόρους της Ε.Ε.

(Απόφαση του Συμβουλίου 2014/335/ΕΕ, Ευρατόμ)

Η σημερινή συζήτηση έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Δεν ξέρω αν είναι ιστορική μέρα, είναι σίγουρο όμως ότι η σημερινή μέρα με αφορμή το δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία, είναι μια πολύ κρίσιμη μέρα για την Ε.Ε. των 500 εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών. Γι’ αυτό λοιπόν θα καταθέσω εκ μέρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, σκέψεις που σχετίζονται με τον τρόπο που διαμορφώνεται το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της Ευρώπης (MFF), το οποίο σήμερα καλούμαστε με καθυστέρηση 2 ετών να κυρώσουμε.

Πώς έτρεξε δημοσιονομικά – χρηματοοικονομικά το 2014 σε επίπεδο Ε.Ε.: Η Ευρώπη δεν είχε προϋπολογισμό,  επειδή δεν τα είχαν «βρει» τα κράτη-μέλη μεταξύ τους και πηγαίναμε μήνα το μήνα με δωδεκατημόρια, παρά το ότι με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας για να υπάρχει σταθερότητα και προβλεψιμότητα σε σχέση με τα έσοδα και τα έξοδα, πρέπει να υπάρχει 5ετής προϋπολογισμός. Γι’ αυτό και σήμερα έχουμε κληθεί να κυρώσουμε μια συμφωνία του συμβουλίου από το 2014 που αφορά στην περίοδο 2014-2020.

Το αρνητικό μήνυμα δυστυχώς στάλθηκε εδώ και 3 περίπου χρόνια. Από το 1,24% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, που ήταν οι ίδιοι πόροι της Κοινότητας, κατεβήκαμε στο 1,23%. Μπορεί να φαίνεται μικρό, αλλά έστω αυτό το 0,01% μείωσης του προϋπολογισμού της Ένωσης (αντί για αύξηση, όπως είναι το αίτημα όλων των Ευρωπαίων πολιτών), έστειλε ένα αρνητικό μήνυμα. Αυτό το αρνητικό μήνυμα στάλθηκε επειδή δημοσιονομικά και οικονομικά ισχυρά κράτη, μεταξύ των οποίων η Μεγάλη Βρετανία και η Σουηδία, ζήτησαν να μειωθεί η δική τους εθνική συμβολή.

Τι γίνεται στην Ελλάδα: Το ισοζύγιο της χώρας μας από τη συμμετοχή της στην Ε.Ε., οικονομικά τουλάχιστον, είναι απολύτως θετικό. Η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, λέει ότι η Ελλάδα την επόμενη 5ετία θα συνεισφέρει 12,5 δις €. Οι ταμειακές ροές όμως, στο ίδιο χρονικό διάστημα για τη χώρα, θα ξεπεράσουν τα 40 δις €. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε μια σχέση 1/3 (1 € θα δίνουμε 3€ θα εισπράττουμε).

Πώς διαμορφώνεται το καλάθι των ιδίων πόρων της Κοινότητας: Υπάρχουν 2 βασικές πηγές: α) το 0,3% των επιστροφών του ΦΠΑ για το έως 50% του ΑΕΠ κάθε χώρας συν τους δασμούς, όσοι έχουν πλέον απομείνει και β) η παραδοσιακή συνεισφορά του κάθε κράτους-μέλους. Η συνεισφορά των κρατών-μελών το 1988 ήταν μόλις το 10% του κοινοτικού προϋπολογισμού, ενώ η επιστροφή του ΦΠΑ ήταν το 61%. Η επιστροφή του ΦΠΑ είναι ανεξάρτητη από διακυβερνητικές, ή διεθνικές ισορροπίες, ή συγκρούσεις. Είναι απολύτως ουδέτερη και κατά συνέπεια προς όφελος όποιων θέλουν να μεγαλώσει ο κοινοτικός προϋπολογισμός.

Άρα: 1988: 10% εισφορές κρατών-μελών και 61% επιστροφές ΦΠΑ.

2013: 76% εισφορές κρατών-μελών και 11% επιστροφές ΦΠΑ (Πλήρης αντιστροφή, που εξηγεί τα χρηματοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε).

Αυτό σημαίνει ότι εξαρτάται απολύτως ο προϋπολογισμός της Ένωσης, από το τι επιθυμεί κάθε φορά το κάθε ισχυρό κράτος-μέλος. Θεωρώ ότι θα πρέπει και η ελληνική Κυβέρνηση και οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες όλων των κομμάτων της πατρίδας μας να δουν αυτό το ζήτημα.

Πριν ένα μήνα, συμμετείχα στην πρώτη δημόσια συζήτηση που έγινε στο Ευρωκοινοβούλιο, για την αναθεώρηση, αυτού που εμείς τώρα κυρώνουμε για πρώτη φορά. Γιατί ήδη σε επίπεδο Ε.Ε., Ευρωκοινοβουλίων, έχει αρχίσει η συζήτηση για την αναθεώρηση του Πολυετούς Πενταετούς Προγράμματος.

Τρεις (3) προτάσεις, εκ μέρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Ευρωπαϊκού Κόμματος Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (PES), προκειμένου να υπάρξει η εισήγηση του Ευρωκοινοβουλίου προς το Συμβούλιο και την Επιτροπή:

1η πρόταση: Φορολογική εναρμόνιση, χωρίς να θίγεται ο σκληρός πυρήνας του ανταγωνισμού, έτσι ώστε να υπάρχει μια μικρή έστω σύγκλιση των φορολογικών συστημάτων των κρατών-μελών, προκειμένου να ωφελούνται και τα κράτη, που υποχρεωτικά, λόγω των εθνικών τους συνθηκών, έχουν υψηλούς φορολογικούς συντελεστές. Για πρώτη φορά, εμείς βάζουμε και το ζήτημα της συμμετοχής μέρους των εταιρικών κερδών των εταιρειών της Ε.Ε., προκειμένου να βοηθήσουν και οι εταιρείες στη βελτίωση και στην αύξηση του προϋπολογισμού της Κοινότητας.

2η πρόταση: Δημιουργία ενός Πανευρωπαϊκού Ταμείου Απασχόλησης. Η δική μας άποψη είναι ότι όποιες επιμέρους πολιτικές κι εάν ασκήσει το κάθε κράτος-μέλος, ή τομεακές πολιτικές μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου ή άλλων χρηματοδοτικών σχημάτων, προκειμένου να χτυπηθεί η ανεργία, θα είναι ατελέσφορες, εάν δεν υπάρξει μια ενιαία, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα συστράτευση με συγχρηματοδότηση από όλα τα κράτη-μέλη. Γι’ αυτό λοιπόν, η 2η δική μας πρόταση έχει να κάνει με τη διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού Ταμείου Απασχόλησης, δηλ. καταπολέμηση της ανεργίας. Πολύ περισσότερο αυτό ενδιαφέρει την πατρίδα μας, όπου η ανεργία των νέων, έχει ξεπεράσει το 50%.

3η πρόταση: Επαναφέραμε στο διάλογο του Ευρωκοινοβουλίου, μια πρόταση που είχε καταθέσει η Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 2011, για τον φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Είναι αυτό που ονομάζουμε φόρος Tobin, ο οποίος είχε γίνει αποδεκτός από το Ευρωκοινοβούλιο, τον αρνήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μετά από πίεση της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, τον απεδέχθη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δυστυχώς, στο τέλος τον απέρριψε το Συμβούλιο Κορυφής. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμο, στο πλαίσιο της αναδιαπραγμάτευσης που είναι ήδη σε εξέλιξη, εμείς να το επαναφέρουμε, ως μια ακόμη νέα πηγή χρηματοδότησης του κοινοτικού Προϋπολογισμού.

Συμπέρασμα: Η Ευρώπη περνάει δύσκολες στιγμές. Η ατολμία της και η κοντόφθαλμη λογική της στην αντιμετώπιση, κυρίως των κρίσεων, για να ξεκινήσουμε από την ρωσοουκρανική, να περάσουμε στην χρηματοπιστωτική και ασφαλώς στο προσφυγικό και στα τεράστια προβλήματα της ανεργίας, έχουν επιτρέψει σε δυνάμεις αντιδραστικές, ρατσιστικές και ακροδεξιές, να μην είναι απλώς ευρωσκεπτικιστικές, αλλά να είναι αντιευρωπαϊκές.

Ως εθνικό Κοινοβούλιο, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επανεκδοθεί ένα νέο βιβλίο του ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ, που να λέει «Ευρώπη, η σκοτεινή Ήπειρος ΙΙ». Ένα βιβλίο, το οποίο θα πρέπει να υπενθυμίζει σε όλους, ότι αυτή η διεθνική οντότητα, που παρά τα προβλήματά της είναι το καλύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να λειτουργήσει μια κοινωνία, είναι μια διεθνική οντότητα, η οποία έχει φέρει ειρήνη, ευημερία και ισορροπία στους ευρωπαϊκούς λαούς.

Εμείς, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, θα στηρίξουμε και θα ψηφίσουμε τη συγκεκριμένη κύρωση της σύμβασης.