Διαβάσαμε με έκπληξη την ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Ξάνθης όπου μετά από την συνάντηση όλων των προέδρων της Θράκης με τον αρμόδιο Υπουργό σχετικά με το 12%, παρουσία και των βουλευτών της Ξάνθης και αφού λάβανε τις σχετικές αποφάσεις του Υπουργού περί τελειώματος με τις…παλιές επιδοτήσεις, αναρωτηθήκαμε ποιος ο ρόλος και ο λόγος ύπαρξης ενός Υπουργού και των βουλευτών της συγκυβέρνησης όταν δεν μπορούν να βρούνε χρήματα για να ικανοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους επιχειρηματίες της Θράκης;
Γιατί μένουν στις θέσεις τους αν δεν μπορούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους; Γιατί βρίσκουν χρήματα φορολογώντας ανελέητα τους επιχειρηματίες για να πληρώσουν τα χρέη του πολιτικού συστήματος που τα φορτώνουν στους ίδιους επιχειρηματίες που τους χρωστούν;
Να βρούνε τρόπο, για να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους και μετά να απαιτήσουν από τις επιχειρήσεις φόρους και εισφορές.
Μεγάλο δείγμα ανικανότητας είναι ότι επειδή δεν μπορούνε να βρούνε πόρους, πάνε στην εύκολη λύση, δηλαδή στο κόψιμο της επιδότησης. Μα τέτοια πολιτική μπορεί ο καθένας να κάνει. Ότι δεν μπορούμε να δώσουμε το κόβουμε; Σοβαρή λογική.
Το μεγαλύτερο δείγμα ανικανότητας της παρούσας κυβέρνησης είναι ότι δεν μπορούνε λέει να βρούνε φόρμουλα και αυτά που το κράτος χρωστά στους επαγγελματίες να τα συμψηφίσει με αυτά που χρωστούν στο κράτος.
Εκεί βέβαια πώς να καλύψεις την ανικανότητα σου; Θα τα βάλεις σε κάποιο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ. Αν είναι δυνατόν. Τα χρέη του το κράτος, θα τα πληρώσει από το ΕΣΠΑ ή από κάποιο άλλο πρόγραμμα.
Βέβαια όσο για το αίτημα του ΕΒΕ Ξάνθης να μην ψηφίσουν οι βουλευτές την κατάργηση του 12% θυμίζει ανέκδοτο.
Λίγο το έχεις από απλός γραμματέας βουλευτή να βρίσκεσαι με 7 χιλιάρικα στην τσέπη ή από απλός υπάλληλος να έχεις την άνεση να κουβεντιάζεις για χρέη επιχειρήσεων όταν η δικιά σου τσέπη είναι γεμάτη;
Τελικά το ερώτημα παραμένει. Γιατί αφού δεν μπορούν να δώσουν λύση μένουν στην θέση τους όλοι οι κυβερνόντες μηδενός εξαιρουμένου;