Ο Ακήρυχτος – Κηρυγμένος- πόλεμος με την Τουρκία

ΣΤΑ “ΧΝΑΡΙΑ” ΤΗΣ ΧΙΤΛΕΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΠΟΣΟ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΗ  ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ “ΑΚΥΡΙΧΤΟ” ΠΟΛΕΜΟ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ; ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ

Το «τερμάτισαν» οι φίλοι μας οι Τούρκοι και όπως δείχνουν τα πράγματα, αυτή η ιστορία δεν θα τελειώσει έτσι απλά γυρνώντας οι Στρατιωτικοί στις μονάδες και στα σπίτια τους. Είναι αιχμάλωτοι ενός ακήρυχτου πολέμου και θα μείνουν αιχμάλωτοι. Ενός πολέμου που δεν φαίνετε αλλά υπάρχει και υπάρχει γιατί δυστυχώς οι Έλληνες πολιτικοί «φρόντισαν» να κάνουν τον Ελληνικό Λαό αδύναμο. Τον άφησαν χωρίς Εθνική συνείδηση, επέτρεψαν την λογική του μηδενισμού να ποτίσει το αίμα τους και τους έκαναν να φοβούνται, να ντρέπονται.

Όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό σύστημα έπαιξε με την ανάγκη του Έλληνα να βρει δουλειά, να προκόψει.

Οι Έλληνες ασχολήθηκαν για σαράντα περίπου χρόνια, παίρνοντας αυτό που θεωρητικά «δικαιούνταν» από το πολιτικό σύστημα που τάχα γλύτωσε την Χώρα από την δικτατορία. Θέλησε να εισπράξει μερίδιο από την «δημοκρατία».

Το πολιτικό σύστημα κατάλαβε την ανάγκη του και του έδωσε «δημοκρατία».

Έδωσε την «δημοκρατία» με τον τρόπο που ήθελε. Δηλαδή λίγη δουλειά, λίγη παιδεία, λίγη υγεία.

Και κάθε φορά που έρχονταν εκλογές ο Έλληνας, ζητούσε από το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος καλύτερη δουλειά, καλλίτερη παιδεία, καλλίτερη υγεία και από εκεί και ύστερα άρχισε ο Γολγοθάς του.

Το πολιτικό σύστημα σε αγαστή συνεργασία μεταξύ του έπρεπε πάση θυσία να μείνει στους κυβερνητικούς του θώκους. Τι έκανε;

Έδωσε χρήμα χωρίς δουλειά. Τον «μπόλιασε» με την ιδέα της παγκοσμιοποίησης και της μη ύπαρξης των συνόρων και άρχισε να παίζει το παιγνίδι της Ελληνοτουρκικής φιλίας.

Στην αρχή, αυτοί που το πίστεψαν ήταν λίγοι,  αλλά είχαν μέσα τους την αίσθηση της ειρήνης και αυτή η λογική της μη ύπαρξης των συνόρων που φυλακίζουν τους πολίτες, ήρθε και φώλιασε μέσω αυτών των λίγων, στους πολλούς.

Οι νοικοκυραίοι Έλληνες Πολίτες όταν κατάλαβαν τι ακριβώς επέτυχε το πολιτικό σύστημα ήταν αργά.

Το ψωμί παιδεία ελευθερία, πήγε περίπατο, γέμισε η Χώρα ακριβώς λόγω των ανοιχτών συνόρων με αλλόθρησκους, φυγόπονους  και εγκληματίες όπου μοιράστηκαν το λιγοστό ψωμί τους και την κακή παιδεία τους που αναγκαστικά,  «προσαρμόστηκε» στην νέα τετελεσμένη πραγματικότητα αφού τα Ελληνόπουλα που φοιτούν στα σχολεία είναι πολύ λιγότερα – σε κάποιες περιοχές ανύπαρκτα- και η υγεία δίνει προτεραιότητα σε αυτούς που έχουν την δύναμη να πληρώσουν και στους «φουκαράδες» παράνομους μετανάστες.

Όμως όλα αυτά τα χρόνια οι γείτονες μας, στα Βαλκάνια, στην Ανατολή και στον Νότο, κράτησαν τα σύνορα τους κλειστά σε αντίθεση με την Ελλάδα.

Και τα κράτησαν κλειστά γιατί λογάριαζαν την εκμετάλλευση των οικονομικών πόρων που κρύβονται στο Αιγαίο και σε ολόκληρη την Μεσόγειο.

Το πετρέλαιο.

Κάτι που οι Έλληνες κυβερνώντες τα τελευταία 40 χρόνια γνώριζαν, αλλά αφού οι ίδιοι και οι οικογένειες τους περνούσαν καλά με τις υπέρογκες εισφορές των Ελλήνων, δεν υπήρχε λόγος να σχεδιάσουν και να  προστατεύσουν την οικονομική σωτηρία της Χώρας. Η δική τους «σωτηρία», χάρις στην αφέλεια των Ελλήνων πολιτών, ήταν εξασφαλισμένη. Άρα δεν υπήρχε λόγος να ασχοληθούν, σε αντίθεση με την Τουρκία που τα τελευταία 40 χρόνια επεξεργαζόταν σχέδια αρπαγής ή στην χειρότερη περίπτωση συνδιαχείρησης αυτού του θησαυρού που “κοιμάται” στα έγκατα της Μεσογείου και του Αιγαίου Πελάγους.

Σε όλον αυτόν τον συρφετό, ξαφνικά οι Τούρκοι  που κρατούν τα σύνορα τους κλειστά σε σχέση με τους αφελής Έλληνες, έκαναν μία γενική πρόβα των αντοχών μας και των αντιδράσεων την περίοδο των Ιμίων.

Η τότε πουλημένη κυβέρνηση ευχαρίστησε τους Αμερικάνους γιατί άραγε; Μήπως γιατί έπρεπε, αν δεν τους ευχαριστούσε,  να πάει σε πόλεμο και να χάσει την «βολή» της;

Αυτό στάθηκε η αφορμή, η Τουρκία, που πήρε πολύ καλά μαθήματα από την Χιτλερική Γερμανία στην τότε συνεργασία τους κατά την διάρκεια της “αδελφικής” τους συνεργασίας  στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,  να επανασχεδιάσει την δράση της σε σχέση με την υφαρπαγή των πετρελαίων. Το κατάφερε με υπομονή και επιμονή.

Εξοπλίσθηκε την περίοδο που οι Έλληνες πολιτικοί αντί για εξοπλισμό, έπαιρναν χονδρές μίζες από τους εξοπλισμούς των «φίλων» Αμερικάνων γιατί απέτρεψαν τον πόλεμο και των «φίλων» της Ε.Ε. γιατί ήμασταν μέλη της μεγάλης “Ευρωπαϊκής Οικογένειας και έπρεπε να υποστηρίξουμε το «σπίτι» μας αγοράζοντας και τα δικά τους όπλα.

Η Τουρκία  δημιουργούσε πολεμική βιομηχανία, ενώ στην Ελλάδα η μία μετά την άλλη οι πολεμικές βιομηχανίες έκλειναν γιατί το περιθώριο κέρδους από τις μίζες για το πολιτικό σύστημα, ήταν μικρό και δεν μπορούσε το ίδιο το πολιτικό σύστημα να κερδίζει περισσότερα.

Άρα έπρεπε να τις κλείσει και τις έκλεισε ή τις «παρόπλισε».  Το ίδιο έκανε και με τα ναυπηγία.  Τα απαξίωσε και τα έκλεισε πουλώντας τα «κοψοχρονιά» με σκοπό,  αυτό είναι ξεκάθαρο,  το προσωπικό κέρδος.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι αλωμένοι, πιστοί στο δόγμα, «αφήστε τους να κλέψουν αρκεί να μας πετάξουν κανένα κόκκαλο να γλύψουμε και εμείς» χαμένοι σε μία επίπλαστη ευμάρεια τους, επέτρεπαν να θησαυρίζουν σε βάρος των παιδιών τους και των επερχόμενων γενεών.

Ακολούθησε  ο πόλεμος της τσιπούρας που μένετε δεκάδες χρόνια τώρα. Η Ελλάδα συνέχιζε να σφυρίζει αδιάφορα.

Μετά ακολούθησε ο εμβολισμός του λιμενικού σκάφους  και τώρα η αιχμαλωσία των δύο στρατιωτικών.

Η φράση «ακήρυχτος πόλεμος» προφανώς δεν ισχύει. Για την Τουρκία επίσημα είναι ένας πόλεμος που κηρύχθηκε κατά της Ελλάδος.

Οι Έλληνες ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι βρίσκονται σε πόλεμο και οι κυβερνήσεις τους τον «κοιμίζουν» με τα μνημόνια και την οικονομική δυσπραγία.

Ο Ελληνικός Λαός πλέον δεν έχει να χάσει τίποτε άλλο. Και για να ξανακερδίσει την χαμένη του αξιοπρέπεια θα πολεμήσει όπως έκανε τόσα και τόσα χρόνια στο πέρασμα των αιώνων.

Και ίσως αυτό που δεν έλαβε υπ όψη του Ερντογάν ή το έλαβε; Θα φανεί στο μέλλων,  καθώς και το ντόπιο πολιτικό σύστημα. Οι Έλληνες πλέον δεν έχουν να χάσουν τίποτε. Απεναντίας σε έναν κηρυγμένο πόλεμο με την Τουρκία έχουν να κερδίσουν πολλά.

Πρώτα την αξιοπρέπεια τους και ύστερα τους οικονομικούς πόρους του Αιγαίου που θα τους ξανακάνουν νοικοκύρηδες και θα ξαναφέρουν πίσω τα παιδιά τους από την ξενιτιά.

Ελπίζουμε μόνο να μάθουν από δω και πέρα να ψηφίζουν Έλληνες.