ο όνομά της “ζει” εδώ και έναν αιώνα. Από την ημέρα που εκείνη στάθηκε μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα, στις 15 Οκτωβρίου 1917, και την παρακολουθούσαν να πεθαίνει: ήταν η Μάτα Χάρι, μία δολοπλόκος και ύπουλη κατάσκοπος, μία γυναίκα της οποίας η μοχθηρότητα, αμφίβολη ακόμη και έναν αιώνα μετά το σχεδόν μυθικό θάνατο της, ενθουσιάζει.
Ήταν όμως η Μάτα Χάρι αυτό που η ιστορία θέλησε να την ορίσει; Ή πρόκειται εξ ολοκλήρου για κάτι άλλο; Για μια απομονωμένη και ευάλωτη ύπαρξη γύρω από την οποία υφάνθηκε μία ταυτότητα και μια ζωή στα χνάρια της ψευδαίσθησης και της γενναιόδωρης σεξουαλικότητας;
Ήταν η Μάτα Χάρι μια διπλή κατάσκοπος που καταδίκαζε τα αρσενικά θύματα της ως άλλη Μαύρη Χήρα της αντικατασκοπείας ή ήταν απλά ακόμη ένα θύμα της προκατάληψης και του σεξισμού, ίσως ένας “αποδιοπομπαίος τράγους” πού έφερε συμβολικά όλο το βάρος της στρατιωτικής αποτυχίας; Έναν αιώνα μετά την εκτέλεση της η Μάτα Χάρι αποπλανεί και στοιχειώνει τη νεότερη ιστορία, ως Σαλώμη νέων καιρών.
Τίποτα γύρω από το πρόσωπο της δεν είναι δυνατόν να οριστεί ως απλό και ξεκάθαρο, ούτε όταν ζούσε, ούτε τώρα που “ζει” στη σφαίρα του σκανδάλου και του μύθου. Αναδυόμενοι από την ασάφεια υπάρχουν αναρίθμητοι μύθοι και ερμηνείες, πολλαπλές αφηγήσεις που “προβάλλουν” πάνω της μέσα από βιβλία και ταινίες αλλά και λογαριασμούς “εραστών” της ιστορίας που επιμελούνται την παρουσία της online στο Twitter και στο Facebook.
