ΠΑΜΕ Ξάνθης για την Απεργία

Με μαζική απεργιακή συγκέντρωση στην Κεντρική Πλατεία κορυφώθηκαν για σήμερα οι κινητοποιήσεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Στη συγκέντρωση χαιρετισμό απηύθυνε ο Παναγιώτης Κούδας από την Γραμματεία Ξάνθης της ΠΑΣΕΒΕ και την κεντρική ομιλία έκανε ο Κώστας Βογιατζής, από την Γραμματεία Ξάνθης τους ΠΑΜΕ, εκπρόσωπος των ταξικών δυνάμεων στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου.

Από τα χαράματα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ συνέβαλαν με τη μαζική παρουσία τους στην επιτυχία της απεργίας στους μεγαλύτερους χώρους του ιδιωτικού τομέα της Θράκης (E – VALUE και συστήματα μπαταριών SUNLIGHT) και στους εργολαβικούς εργαζόμενους της Φοιτητικής Λέσχης. Μαζική συμμετοχή είχε η απεργία και σε άλλους μεγάλους χώρους του ιδιωτικού τομέα, όπως η ΣΕΚΑΠ.

Στη SUNLIGHT από νωρίς στις στάσεις οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ ενημέρωναν με  ειδική ανακοίνωση για την ανάγκη μαζικής συμμετοχής στην απεργία (επισυνάπτεται η ανακοίνωση). Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η φραστική επίθεση σε συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ στην πύλη του εργοστασίου από συνδικαλιστή υποψήφιο με την παράταξη του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης Ε.Κ.Ε. (πρώην ΠΑΣΚΕ). Ακριβώς η σαπίλα  αυτού του συνδικαλισμού οδήγησε στην ανάγκη δημιουργίας του ΠΑΜΕ ώστε οι εργαζόμενοι απαλλαγμένοι από τα μακριά χέρια της εργοδοσίας στα σωματεία να μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Με συνέχιση της απεργιακής μάχης στους χώρους για την υπόλοιπη ημέρα και με νέο αγωνιστικό ραντεβού αύριο Πέμπτη 18 Μάη στις 19:00΄ στην Κεντρική Πλατεία απαντάμε στα μέτρα της νέας ληστείας και της κοροϊδίας.

Ενάντια στα μέτρα της νέας ληστείας και της κοροϊδίας!
Όχι στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα!

Η ανάπτυξή τους πατάει πάνω

στα συντρίμμια των δικαιωμάτων μας!

 

Εργαζόμενε, εργαζόμενη

 

Από τα χαράματα δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) βρίσκονται έξω από το εργοστάσιο για να συμβάλλουν στην επιτυχία της σημερινής γενικής απεργίας.

 

Με τα μέτρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει αυτές τις μέρες το πολιτικό προσωπικό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ένας ακόμη μισθός χάνεται με τη μείωση του αφορολόγητου, μεγαλώνει ο δρόμος για την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας -για αρχή στο εμπόριο και ακολουθούν και οι υπόλοιποι κλάδοι, πετσοκόβονται οι συντάξεις, κτλ.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως αυτά τα μέτρα έρχονται ως συνέχεια όλων των προηγούμενων που ΝΔ- ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ – ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ψηφίσανε στο όνομα της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» των ελληνικών επιχειρήσεων για να μπούμε στο δρόμο της «ανάπτυξης» όπως μας λένε.

 

Δεν υπάρχει, καλύτερο παράδειγμα από την επιχείρηση στην οποία εργάζεσαι για το τι σημαίνει για τους εργαζόμενους η «ανάπτυξη» που μας λένε.

Σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της εταιρείας το 2016 κατέγραψε πωλήσεις – ρεκόρ 168,4 εκατ. ευρώ (32 εκατ. ευρώ περισσότερα από το 2015), κέρδη EBITDA 17,2 εκατ. Ευρώ και κέρδη προ φόρων 5,3 εκατ. Ευρώ από 1,9 εκατ. Ευρώ.

Ταυτόχρονα μην ξεχνάμε πως η επιχείρηση είναι μέρος ενός επιχειρηματικού ομίλου με πάνω από 6000 εργαζόμενους σε 5 χώρες, με 7 εταιρείες σε διαφορετικούς κλάδους (μπαταρίες, λιανικό εμπόριο, διανομή προϊόντων τεχνολογίας, εταιρεία παραγωγής υπηρεσιών επιχειρηματικού λογισμικού, κινητή τηλεφωνία στην Πολωνία, εταιρεία χορήγησης δανείων στη Φινλανδία). Ο όμιλος έχει κύκλο εργασιών περίπου 2 δις ευρώ και κέρδη EBITDA κοντά στα 490 εκατ. Ευρώ.

 

Αλήθεια, από αυτήν τη μεγάλη ανάπτυξη τι δόθηκε στους εργαζόμενους;

Οι παλιότεροι εργαζόμενοι, θυμούνται την «υπόσχεση» όταν έγιναν περικοπές σε δυο δόσεις 9,5% και 4% το 2012 ότι «τώρα δεν πάμε καλά, όταν φτιάξουνε τα πράγματα θα επιστραφούν». Είδε μήπως κανείς να αναπληρώνονται οι απώλειες που είχε τότε;

Οι νέοι εργαζόμενοι, είδαν να προσλαμβάνονται με τους νέους κατώτατους μισθούς 586 ευρώ και 511 για να εργαστούν σε δύσκολες, ανθυγιεινές συνθήκες.

Όλοι βιώνουν καλά στο πετσί τους τι σημαίνει εντατικοποίηση. Πώς αλλιώς θα παραγόταν το ρεκόρ των 1,5 εκατ. στοιχείων μπαταρίας μέσα στο 2016 (20,9% περισσότερο από την προηγούμενη χρονιά);

Αυτό που ζεις είναι μικρογραφία της  καπιταλιστικής ανάπτυξης που μας υπόσχονται ότι θα φέρουν στη χώρα. Σε άλλες περιοχές το ζουν καλά στο πετσί τους οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία που βλέπουν τους ξενοδόχους να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε αφίξεις και κέρδη αλλά για τους εργαζόμενους να μένει η εξαντλητική δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί. Καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει ένα ατέλειωτο τρεχαλητό για ψίχουλα σε σχέση με τον αμύθητο πλούτο που παράγεται. Και γυρνώντας σπίτι έχεις να ακριβοπληρώσεις για την υγεία, την παιδεία, το ρεύμα σου, να πληρώσεις νοίκι για το σπίτι που δούλεψες εσύ ή οι γονείς σου μια ζωή για να το αποκτήσεις. Και για τα παιδιά σου το μέλλον θα ναι ή μετανάστης στα κάτεργα του εξωτερικού (γιατί κι εκεί τα  ίδια μέτρα παίρνονται) ή στα κάτεργα του εσωτερικού.

 

 

 

Υπάρχει λύση; Ναι Εύκολη; Όχι

Την εναλλαγή κυβερνήσεων τη δοκίμασες και βγήκε μια από τα ίδια, το να ψηφίσεις ΟΧΙ σε ένα στημένο δημοψήφισμα όπως προτείνανε ως την υπέρτατη λύση χέρι χέρι ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσαυγίτες το δοκίμασες και σε 2 μέρες έγινε ΝΑΙ χωρίς να ακουστεί κιχ.

Πού βρίσκεται τότε η λύση;

Στον οργανωμένο αγώνα μέσα από σωματεία ταξικά και όχι εργοδοτικά, βάζοντας στο στόχαστρο κι αυτούς που κρύβονται πίσω από τους πολιτικούς τους υπηρέτες. Τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και το σύστημα που έχουν οργανώσει και κινείται με θεό το κέρδος. Το ζήτημα δεν είναι αν είναι «ηθικά» καλός ή κακός ένας επιχειρηματίας αλλά είναι απλή αλήθεια πως η ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης σημαίνει χαμηλά μεροκάματα, μείωση ασφαλιστικών εισφορών και φορολογίας επιχειρήσεων άρα αύξηση της δικής μας φορολογίας προκειμένου να καλυφθεί το κενό, ζεστό χρήμα μέσω επιδοτήσεων που βγαίνουν από το ΦΠΑ, τον ΈΝΦΙΑ και τους άμεσους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Έχουν φτάσει να μιλάνε για ειδικές οικονομικές ζώνες με μεροκάματα και φορολογία Βουλγαρίας.

Μόνος τρόπος για να υπάρξει έστω μια ελάχιστη βελτίωση στη ζωή μας είναι οργανωμένα οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, συνολικά να αντιπαρατεθούμε, να αγωνιστούμε. Δεν είναι τυχαίο πως αυτή τη λύση εχθρεύονται όσο δεν πάει πέρα από τους εργοδότες και όλα τους τα κόμματα με πρώτο πρώτο τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή που στήνει δουλεμπορικά γραφεία για φθηνούς εργαζόμενους, κάνει δεκάδες ερωτήσεις στη Βουλή ζητώντας κι άλλες φοροαπαλλαγές και προνόμια για τους εφοπλιστές, κάνει δολοφονικές επιθέσεις σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.

2 μεγάλα παραμύθια λέγονται σε σχέση με τις επιπτώσεις ενός αγώνα:

• Οι αγώνες κλείνουν τις επιχειρήσεις
• Οι εργοδότες είναι ανίκητοι

 

• Στην Ξάνθη υπάρχει πλούσια εμπειρία για το πώς όσο ο εργαζόμενος υποχωρεί τόσο χάνει, πώς όσο «καλός» κι αν φαίνεται ένας εργοδότης το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας είναι αυτό που πάντα έχει θύμα τον εργαζόμενο και οδηγεί και στο κλείσιμο επιχειρήσεων. Οι εργαζόμενοι της ΑΛΟΥΜΥΛ σε μια νύχτα κλήθηκαν να πάνε για δουλειά στο Κιλκίς ή να παραιτηθούν. Αντίστοιχα στον ΚΟΘΑΛΗ που ανοίχτηκε και σε άλλους κλάδους (βλ. Ξενοδοχεία). Στη DIANA αφού μείνανε απλήρωτοι για μήνες οι εργαζόμενοι, η εταιρεία «πτώχευσε» και οι εργαζόμενοι ακόμα περιμένουν αποζημιώσεις για δεκαετίες δουλειάς. Ο Μιχαηλίδης σε ένα βράδυ πήρε τα μηχανήματα για το εξωτερικό. Από τη μια εκατοντάδες εργαζόμενοι στο δρόμο από την άλλη ζάμπλουτοι επιχειρηματίες.
• Όταν ιδιωτικοποιήθηκε η ΣΕΚΑΠ, η νέα διεύθυνση της επιχείρησης και αγαπητός ψηφοφόρος τότε της ΝΔ τώρα του ΣΥΡΙΖΑ, επιδίωξε με κάθε τρόπο να υπογραφούν ατομικές συμβάσεις από τους εργαζομένους. Πάνω από τους εργαζόμενους πέσανε λυτοί και δεμένοι για να το πετύχουν, δεκάδες όμως από αυτούς μέσα από διαρκείς κινητοποιήσεις κατορθώσανε να σπάσουνε την τρομοκρατία και πέτυχαν να μην υπάρχουν βλαπτικές μεταβολές στα δικαιώματά τους.

Το χειμώνα του 2015 στη γαλακτοβιομηχανία ΡΟΔΟΠΗ ο μεγαλοεργοδότης ανήγγειλε 30 απολύσεις, χλεύαζε σωματείο και εργαζομένους. Όταν μετά την 12^η απόλυση έσπασε ο φόβος και οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε 3 επαναλαμβανόμενες απεργίες οι απολύσεις σταμάτησαν.

 

ΣΗΜΕΡΑ πέρα από τον αγώνα για να μη μας πάρουν 700 ευρώ με το αφορολόγητο, να μην πετσοκόψουν τη σύνταξη του παππού και της γιαγιάς που βοηθάει στα έξοδα της οικογένειας, να μην ανοίξουμε το δρόμο για να δουλεύουμε όλοι τις Κυριακές να διεκδικήσουμε και στο εργοστάσιο την αναπλήρωση των απωλειών των χρόνων της κρίσης:

Να επανέλθουν οι μισθοί και τα μεροκάματα στο ύψος του 2011 Κανένας εργαζόμενος κάτω από 751 ευρώ

Όχι σε εξουθενωτικούς για την υγεία όρους δουλειάς