Ένας μάρτυρας του κινήματος Ειρήνης – Εις θάνατον γιατί μάζευε υπογραφές για την Ειρήνη

Πριν από 66 χρόνια, στις 5 του Μάρτη του 1951, το μισαλλόδοξο μετεμφυλιακό κράτος εκτέλεσε στη Θεσσαλονίκη, στο συνήθη τόπο εκτέλεσης των λαϊκών αγωνιστών πίσω από το Επταπύργιο, τον πρωτομάρτυρα του Ελληνικού Κινήματος Ειρήνης Νίκο Νικηφορίδη. Ήταν ένα μόλις 23 χρονών παλικάρι. Εκτελέστηκε μαζί με άλλους 6 αγωνιστές για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Πρόκειται για τους Θεόδωρο Ορφανίδη, Μόσχο Στογιάννη, Κώστα Σπρίντζο, Μήτσο Κωνσταντίνου, Μπάμπη Παπαδόπουλο και Ρήγα Παραθυρά.

Στο ανακοινωθέν για την εκτέλεσή του ο Νικηφορίδης αναφέρεται ως επικεφαλής της “τρομοκρατικής κομμουνιστικής οργανώσεως” Δημοκρατικό Φιλειρηνικό Μέτωπο των Νέων.

Ο Νίκος Νικηφορίδης

Γεννημένος το 1928 στην Αθήνα, ήταν μόλις 13 χρονών όταν οι Γερμανοί Ναζί κατέλαβαν τη χώρα μας, μαζί με τους Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες συνεργάτες τους. Αετόπουλο από μικρός, από το 1944 ΕΠΟΝίτης στο Παγκράτι (φοιτούσε στο 7ο Γυμνάσιο), ήδη από το 1946 εξόριστος στην Ικαριά, δε μπόρεσε καν να παραλάβει το βραβείο για τις επιδόσεις του στην τελευταία τάξη του σχολείου, αφού το μετακατοχικό ελλαδικό κράτος, που είχε δώσει συγχωροχάρτι στους ταγματασφαλίτες και στους δολοφόνους, σακάτευε νέα παιδιά, τον ανθό του λαού και του έθνους, στις εξορίες και τις φυλακές, επειδή είχαν το “θράσος” να πολεμήσουν τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους μέσα απ’ τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν τον πρωτόστειλαν εξορία, ο Νίκος Νικηφορίδης φορούσε ακόμη κοντά παντελονάκια, κατά τη μαρτυρία της μεγάλης του αδερφής Ζωής Νικηφορίδου.

Παρά τα φρικτά βασανιστήρια δεν λύγισε, δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης των ιδεών του. Μετά την απελευθέρωσή του από τη Μακρόνησο βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου συλλαμβάνεται ξανά και δικάζεται από στημένο στρατοδικείο. Η κατηγορία με την οποία στήνεται στο εκτελεστικό απόσπασμα είναι “η συλλογή υπογραφών για την ειρήνη”. Ο Νικηφορίδης ανήκε στο Διεθνές Κίνημα Ειρήνης υπό τον Βρετανό νομπελίστα συγγραφέα Μπέρναρντ Ράσσελ και διακινούσε τη «Διακήρυξη της Στοκχόλμης» κατά των πυρηνικών δοκιμών συλλέγοντας υπογραφές για τον παγκόσμια Επιτροπή Ειρήνης κυρίως από συλλόγους μαθητών. Στην καμπάνια αυτή είχαν μαζευτεί περισσότερες από 200.000.000 υπογραφές σ’ όλο τον κόσμο. Από τους μαθητές, 3-4 φυλακίστηκαν και μετέπειτα στάλθηκαν εξορία. Ο ένας εξ’ αυτών μάλιστα, πνίγηκε με τις χειροπέδες, όταν το πλοίο ονόματι Χειμάρρα που τους μετέφερε βυθίστηκε.

Ο Νικηφορίδης εκτελέστηκε φωνάζοντας “Ζήτω η ειρήνη και η πανανθρώπινη λευτεριά”. Ήταν μόλις 23 ετών! Τρεις εβδομάδες μετά την δολοφονία του κατέφθασε στην οδό Αρύτης 28 στο Παγκράτι, στο πατρικό του σπίτι η «χάρις» που του απένειμε η Φρειδερίκη . Το Παλάτι αφού έδωσε την εντολή για τη δολοφονία, ερχόταν τώρα να διεκδικήσει εύσημα μεγαλοψυχίας.

Η θυσία του Νίκου Νικηφορίδη δεν σταμάτησε να φωτίζει μέχρι και σήμερα τους φιλειρηνικούς και αντιιμπεριαλιστικούς – αντιπολεμικούς αγώνες του λαού μας. Τους αγώνες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους που γεννά, ενάντια στην εκμετάλλευση, για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα των ανθρώπων, για την ευημερία, τη φιλία και τη συνεργασία των λαών. Χιλιάδες και χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές κυνηγήθηκαν και θυσιάστηκαν, προσφέροντας ακόμη και τη ζωή τους για τα ιδανικά αυτά.

Σήμερα, στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, δυναμώνει η επιθετικότητα των μονοπωλίων! Η αναζήτηση νέων πηγών κερδοφορίας οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, τον ανταγωνισμό για το μοίρασμα των αγορών, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς των υδρογονανθράκων, για την κατάκτηση των αγορών. Οδηγεί σε νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους με θύματα τους λαούς.

Η Επιτροπή Ειρήνης Ξάνθης (μέλος της ΕΕΔΥΕ)

Καταδικάζει

  • τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, σ’ όλη τη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία και στην Αφρική!
  • τη διαχρονική στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες όχι μόνο υιοθετούν τα προσχήματα αυτών των επεμβάσεων, αλλά συμμετέχουν ενεργά στους πολεμικούς σχεδιασμούς.
  • τις κυρίαρχες δυνάμεις της χώρας, που είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε από τη θέση της αντιπολίτευσης θέλουν τη χώρα μας μαντρωμένη μέσα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για να προωθηθούν καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας.

Πιστεύει ότι η καλύτερη τιμή για το Νίκο Νικηφορίδη, για τους χιλιάδες και χιλιάδες λαϊκούς αγωνιστές, που θυσιάστηκαν ακλόνητοι για τα ιδανικά τους, για ένα καλύτερο κόσμο, για το δίκαιο και φωτεινό μέλλον του λαού μας, είναι η συνέχιση του αγώνα τους, για να γίνουν πραγματικότητα αυτά τα ιδανικά.

Καλεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τις γυναίκες και τη νεολαία της χώρας μας να πυκνώσουν τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού και φιλειρηνικού κινήματος. Κόντρα στις πολεμοκάπηλες σημαίες των αστών να υψώσουν τη δική τους σημαία της συναδέλφωσης των λαών, της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας.