Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία απλή περίπτωση, σαν όλες αυτές που συμβαίνουν κάθε μέρα σε ένα κράτος μπάχαλο και  που λειτουργεί ευκαιριακά η περίπτωση των δύο Τούρκων Υπαξιωματικών,  ειδικά εκπαιδευμένων,  που έχουν την ευθύνη φύλαξης ή καταστροφής υψηλής αξίας «στόχων».

Οι Τούρκοι επιλοχίες Χαλίτ Τσετίν και Φαρίχ Αρίκ κατάφεραν να επιβιώσουν τόσο καιρό, μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία που ο ένας καρφώνει τον άλλον και  πολύ περισσότερο για δύο ανθρώπους των οποίων η αποστολή ήταν να εκτελέσουν των Ταγίπ Ερντογάν κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος. Πόσο εύκολο είναι να επιβιώσει κανένας μέσα στην Τουρκία που ο ένας καταδίδει τον άλλον και οι εκτελέσεις, όπως αναφέρουν πληροφορίες μέσω «ατυχημάτων», πάνε σύννεφο; Μήπως δεν κρύβονταν;

Μήπως για να συνεχίσουν να ζούνε θα πρέπει να εκτελέσουν κάποιο σχέδιο στην Θράκη;

Πώς επιβίωσαν στην Τουρκία τόσον καιρό;

Γιατί αφού πέρασαν στην Ελλάδα, δεν την «κοπάνησαν» και προτίμησαν να παρουσιαστούν με δικηγόρο στην αστυνομία του Έβρου, δύο βήματα από την Τουρκία, όπου θα μπορούσαν να τους εκτελέσουν ακόμη και από την Τουρκία άλλοι εκπαιδευμένοι εκτελεστές;

Γιατί κρατούν κλειστό το στόμα τους; Γιατί από την αρχή παρουσιάστηκαν με άλλη επαγγελματική ιδιότητα σε μία προσπάθεια να «θολώσουν» τα νερά;

Ποιος πιστεύει ότι ο Ταγιπ Ερντογάν δεν θα το εκμεταλλευτεί ποικιλότροπα;

Τέλος, πόσοι Τούρκοι,  εκπαιδευμένοι κομάντος υπάρχουν στην Θράκη που θα μπορούσαν να εκτελέσουν οποιαδήποτε αποστολή; Μην  λησμονούμε ότι το παρουσιαστικό κάποιων δασκάλων στα μειονοτικά σχολεία της Ξάνθης και της Κομοτηνής, θυμίζει περισσότερο για αξιωματικούς του Στρατού, παρά για δασκάλους.

Ήρθε η ώρα;