Διαφημίσεις ραπτικών μηχανών που αποτελούν τύπο και υπογραμμό της σύγχρονης τεχνολογίας ή νέων μυροπωλείων επί της οδού Ευαγγελιστρίας, ευχαριστήρια προς τους παραβρεθέντες σε γάμους και σε κηδείες, αναζήτηση «γαμβρών», συγχαρητήρια για την απόκτηση διδακτορικών τίτλων, ανακοινώσεις για την απώλεια κομπολογιών, αλλά και πωλήσεις αγροκτημάτων και οικόσιτων ζώων και πτηνών: αυτό είναι το περιεχόμενο μερικών μόνον από τις μικρές αγγελίες τις οποίες συγκεντρώνουν ο Θανάσης Γιοχάλας και η Ζωή Βαϊου στον τόμο «Ο Κίτσος ο Λεβέντης» (από το όνομα ενός προς πώληση γαϊδαράκου) ο οποίος μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εστία.
Οι δυο ερευνητές αναζήτησαν το υλικό τους σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας για ένα χρονικό διάστημα που αρχίζει από το 1833, μια τριετία μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, και φτάνει μέχρι το 1940 και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως παρατηρούν στο προλογικό τους σημείωμα, οι αγγελίες είναι τόσο ιδιωτικού όσο και δημόσιου ενδιαφέροντος και αναφέρονται όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις με έντονη την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, όπως και στο Παρίσι, το Λονδίνο, τη Βιέννη, την Τεργέστη, τη Μασσαλία και το Μόναχο.
Τι ακριβώς, όμως, θα ανακαλύψουμε εδώ; Μα, τις συνήθειες και τις τελετουργίες μιας ολόκληρης εποχής. Συνήθειες και τελετουργίες όπου θα βρούμε τη χαρά και τον πόνο, τη γιορτή και το πένθος, την ανεργία και την κατανάλωση, την πιεστική ανάγκη και τη λαμπρή πολυτέλεια ή τις επιθυμίες της ζωής και τα αδιέξοδα της καθημερινότητας.
