« Γεννήθηκα στην Ικαρία το 1974… Ο παππούς μου με έμαθε να παίζω τάβλι στα πέντε μου. Ένα βράδυ θυμάμαι, ο πατέρας μου μπήκε με οκτώ κουβέρτες στο σπίτι… Τις είχε κερδίσει στα ζάρια…Έχασα τρεις δουλειές λόγω τζόγου… Με φοβίζει πολύ η φυλακή αλλά κανένα κάγκελο δεν είναι πιο τρομακτικό από αυτό που έχω ζήσει…».
Μία ομάδα ανθρώπων που κάποτε εξαρτήθηκαν από τον τζόγο και τα τυχερά παιχνίδια συγκεντρώνονται γύρω από μία θεατρική σκηνή, κρατώντας στα χέρια τον «Παίκτη» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Το μυθιστόρημα και οι ζωές των ηρώων του γίνονται πηγή έμπνευσης και αφορμή για παιχνίδι. Με βάση το θέατρο της αλήθειας ή θέατρο – ντοκουμέντο, δημιουργείται μία επί σκηνής αφήγηση, με εικόνες και μαρτυρίες της πραγματικής ζωής για την εξάρτηση από τον τζόγο.
Η θεατρική παράσταση « Ο Παίκτης, Εγώ » σε σκηνοθεσία Ιωάννας Βαλσαμίδου και Γιολάντας Μαρκοπούλου, θα παρουσιαστεί απόψε (22/6) στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού διημέρου «Reload: Η τέχνη της απεξARTησης» που φιλοξενεί η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
«’Ατομα που κάποτε βίωσαν την απομόνωση και τη σιωπή στην ακρότητά της, μετατρέπουν την αλαλία σε δημιουργία και αναπαριστούν εικόνες ζωής από το πριν, το τώρα, τις σχέσεις, τις απορρίψεις, τις αναμνήσεις, την ανάγκη και την πορεία τους προς την απελευθέρωση » αναφέρει στο ΑΠΕ, η Ιωάννα Βαλσαμίδου.
Στην παράσταση πρωταγωνιστούν πέντε άτομα που εξαρτήθηκαν στο παρελθόν από τον τζόγο και τα τυχερά παιχνίδια. Μετά την ολοκλήρωση της θεραπευτικής διαδικασίας στο πρόγραμμα ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ, οι πέντε ηθοποιοί συμμετείχαν στο θεατρικό εργαστήριο « ο Παίκτης », που δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2015 και φιλοξενείται στο χώρο του “ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ”, στο Μεταξουργείο.
«Με την καθοδήγηση των καλλιτεχνών – συντελεστών, ασκήθηκαν επί 9 μήνες στη θεατρική πράξη και διαπραγματεύτηκαν επί σκηνής το μυθιστόρημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Τα θέματα που πραγματεύεται ο Ντοστογιέφσκι στον “Παίκτη”, οι χαρακτήρες και τα πάθη των ηρώων του βιβλίου τροφοδότησαν το υλικό του εργαστηρίου. Οι ηθοποιοί επέλεξαν, εξέλιξαν και εν τέλει, μετασχημάτισαν τον “Παίκτη” σε μία αφήγηση της δική τους ζωής και της εξάρτησής τους από τον τζόγο» σημειώνει η Ιωάννα Βαλσαμίδου.
