Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Εδώ και πολλά χρόνια ακούγονται διάφορα, όπως πολιτικοί παραπονούνται λέγοντας ότι το μιντιακό σύστημα δεν λειτουργεί με αξιοκρατία και πώς άλλους πολιτικούς τους «ρίχνει», τους πολεμά και δεν τους προβάλλει και άλλους τους ανεβάζει αφήνοντας να εννοηθεί ότι κάποια από τα μέσα ενημέρωσης τα «παίρνουν» για αυτό το σκοπό.
Η υπόθεση θυμίζει λίγο το πασίγνωστο «φακελάκι» που δίνει ο ασθενής στον γιατρό, πολλές φορές φορτικά, για να βρει την υγειά του.
Αν λάβουμε υπόψη ότι η πολιτική είναι ένα σαράκι που κατατρώγει την υγεία του πολιτικού και άρα θα «πρέπει» να πληρώσει «φακελάκι» για να βρει την υγειά του, τότε έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση που σίγουρα οι δικαστές θα πρέπει να δώσουν την λύση και την απόφαση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι.
Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τον γιατρό που εκβιάζει τον ασθενή για να του δώσει φακελάκι και τον κάνει καλά ή με τον μιντιάρχη που εκβιάζει τον πολιτικό.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν θύτες και θύματα.
Ο εκβιασμός από όπου και αν προέρχεται είναι καταδικαστέος.
Έτσι λοιπόν και ο γιατρός που εκβιάζει τον ασθενή αλλά και ο μιντιάρχης που εκβιάζει τον πολιτικό είναι και οι δύο κατακριτέοι.
Τώρα πόσο κατακριτέοι μπορεί να είναι οι μιντιάρχες όταν οι πολιτικοί υποκύπτουν στους εκβιασμούς τους και αντί να τους καταγγείλουν τους «χρυσοπληρώνουν» δίνοντας τους βέβαια δημόσιο χρήμα με την πρόφαση παραγωγής δημόσιου έργου, αυτή είναι άλλη ιστορία. Άρα ότι πολιτικό σύστημα έχουμε που υποθάλπει εγκληματίες μιντιάρχες το ίδιο μιντιακό σύστημα έχουμε που εκβιάζει πολιτικούς. Αν κοιτάξουμε στην γειτονιά μας αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα και μας παραπέμπει σε αυτό που κατά κόρο όλοι λέμε. Σε τέτοιους πολίτες τέτοιοι πολιτικοί, που εκβιάζονται, αρμόζουν και οι πολιτικοί δεν πρέπει να γκρινιάζουν για το μιντιακό σύστημα που «εκβιάζει» γιατί τα τελευταία χρόνια αυτοί το ανάθρεψαν.