25η Μαρτίου : Διπλή Γιορτή !!
Γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την έναρξη του Αγώνα των προγόνων μας για την απόκτηση της Ελευθερίας!
«Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου» είπε ο Άγγελος Κυρίου στην Παρθένο Μαρία και το μήνυμα της ελεύσεως του Σωτήρος στην Γη άλλαξε τον κόσμο.
«Ελευθερία ή Θάνατος», ορκίσθηκαν οι Αρματωλοί και κλέφτες στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου 1821 και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τ’ άρματά τους.
Η Ι.Μονή της Αγίας Λάυρας που ιδρύθηκε το 961 μ.Χ από τον Μοναχό Ευγένιο, συνδέθηκε με το ένδοξο γεγονός της έναρξης του Αγώνα του Έθνους το 1821, προς αποτίναξη του ξένου ζυγού και κατάκτηση του αγαθού της Ελευθερίας.
Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε από το 1838 ως «Εθνική Επέτειος».
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτάζουν οι Πανέλληνες. Εκφωνούνται πανηγυρικοί στα σχολεία, στις Δημόσιες Υπηρεσίες, στο Στρατό, στις Εκκλησιές, σχετικά με το βαθύτερο νόημα της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Εξιστορούνται οι μάχες στην Τριπολιτσά, στο Μεσολόγγι, στη Γραβιά, στα Δερβενάκια, στο Φάληρο και στ’άλλα αγιασμένα με ελληνικό αίμα μέρη της Πατρίδας μας.
Μνημονεύονται με υπερηφάνεια οι αυτοθυσίες στο Ζάλογγο , στο Σούλι, και στην Αραπίτσα της Νάουσας και τιμούνται οι ηρωικές μορφές του Γέρου του Μοριά, του Παπαφλέσσα, του Παλαιών Πατρών Γερμανού, του Διάκου, του Καραϊσκάκη, του Κανάρη, του Μιαούλη, της Μπουμπουλίνας, της Θρακιώτισσας Δόμνας Βιζβίζη, του Μακεδόνα Εμμανουήλ Παππά και χιλιάδων άλλων γνωστών αγωνιστών της Πατρίδος.
Ανάβουν οι Έλληνες κερί και στους μαχητάς του Αγώνα και αναφωνούν «αιωνία σας η μνήμη» άγνωστοι στρατιώτες της Πατρίδος και της Πίστης.
Ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός (1789-1857) είναι κατηγορηματικός στις 158 δραματικές στροφές του έργου «Ύμνος είς την Ελευθερία» που έγραψε το 1823.
Γνώριζε την ιστορία της Πατρίδος του, έβλεπε μπροστά του μια Ελλάδα που αποκτούσε την Ελευθερία της, μα και πίσω του μια Ελλάδα σκλαβωμένη. Ύμνησε την ενότητα της ψυχής των Ελλήνων που έφερνε Νίκες και καυτηρίασε την διχόνοια, η οποία μόνο δυστυχία και δουλεία έφερνε.
«Και η διχόνοια που κρατάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει
πάρτο λέγοντας κι’ εσύ».
25 Μαρτίου 1821 – 25 Μαρτίου 2016!! 195 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Γένους κατά του Δυνάστη. Ενός ξεσηκωμού που ήταν αποτέλεσμα προσπάθειας των ρασοφόρων του «Κρυφού Σχολειού», των λόγιων που συγκίνησαν την Ευρώπη (του Αδαμάντιου Κοραή, του Ρήγα Φεραίου, του Άνθιμου Γαζή), των Φιλικών που έδωσαν όρκο στην Οδησσό το 1814 «να αγωνισθούν για την αντίσταση του Γένους» (του Σκουφά, του Ξάνθου, του Τσακάλωφ, του Αναγνωστόπουλου), των Φιλελλήνων που θυσίασαν περιουσία και ζωές για την Ελευθερία των Ελλήνων και τέλος των αγωνιστών του Ιερού Λόχου που πολέμησαν στο Δραγατσάνι, των Θρακιωτών, των Μακεδόνων, των Ηπειρωτών, των Θεσσαλών, των Ρουμελιωτών, των Μοραϊτών, των Κρητικών, των Κυπρίων και των μπουρλοτιέρηδων από τα νησιά μας.
Τιμή και δόξα σ’ όλους αυτούς που αγωνίσθηκαν λίγοι εναντίον πολλών, χωρίς περίσσια «βόλια», απέναντι στις Στρατιές του Δράμαλη και του Κιουταχή, τιμή σε αυτούς που μ’ ένα δαυλό τίναξαν στον αέρα τις σκοτεινές νύχτες, τις Ναυαρχίδες του Μπραΐμη. Τιμή σ’ αυτούς που πολέμησαν από το Μάρτη του 1821 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1828, στην τελευταία μάχη της Πέτρας με νικητή τον αδερφό του Αλέξανδρου Υψηλάντη τον Δημήτριο.
Εκφράζουμε την ευγνομοσύνη μας στους γνωστούς και άγνωστους ήρωες του ’21 που θυσίασαν την ζωή τους για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της Δημοκρατίας.
Επιτέλους, στις 22 Ιανουαρίου του 1830, υπογράφτηκε το πρωτόκολλο του Λονδίνου και επίσημα η Ελλάδα απέκτησε την Ανεξαρτησία της.
Πολλοί ποιητές μας ύμνησαν τους ηρωισμούς των προγόνων μας στο Δραγατσάνι , στην Τριπολιτσά , στα Δερβενάκια, στο Μεσολόγγι, στα Ψαρά και στ’ άλλα αγιασμένα χώματα της Πατρίδας μας.
Γράφει ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
« Αναστηλώνεται ο Μωρηάς…Η Ρούμελη μουγκρίζει…
Ιδρώνουν αίμα τα βουνά…το δάκρυ πλημμυρίζει……
Στου Γερμανού το μέτωπο κρυφά γλυκοχαράζει
Του Γένους το ξημέρωμα…Πάσα ματιά του σφάζει….»
«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλικάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
που είχαν μείνει στην έρημη γή»
Έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός για την καταστροφή των Ψαρών.
«Ας μη βρέξη ποτέ
το σύννεφον, και ο άνεμος
σκληρός ας μη σκορπήση
το χώμα το μακάριον
που σας σκεπάζει»
Τόνισε ο Ανδρέας Κάλβος στο ποίημά του για τον Ιερό Λόχο.
Κι ο Κωστής Παλαμάς μας αφήνει μια παρακαταθήκη με το ποίημα του:
«Αυτό τον λόγον θα σας ‘πω
δεν έχω άλλον κανένα :
Μεθύστε με τα’ αθάνατο
κρασί του εικοσιένα!!»
Πρέπει να μάθουν οι νέοι μας για την ιστορική Προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», πρέπει να μελετήσουν τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Στρατηγού Μακρυγιάννη, πρέπει να διαβάσουν τα ποιήματα του Ρήγα του Βελεστινλή για να καταλάβουν το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων άλλων εποχών!!!
Τέλος πρέπει να δουν στο διαδίκτυο την νεαρή Ελληνοπούλα Ευγενία Ξεφτέρη (τυφλή εκ γενετής) η οποία τραγουδάει με πάθος ένα τραγούδι για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη σε εκδήλωση της χορωδίας Αγ.Παντελεήμονα Καλαμαριάς. (https://www.youtube.com/watch?v=dtIccNeEYdU).
Υπόψη ότι το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την Επαναστατική Κυβέρνηση της Ελλάδος στις 15 Ιανουαρίου 1822 ήταν η Αϊτή.
¨ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ¨
Το 2015 συμπληρώθηκαν εκατόν πενήντα (150) χρόνια από την ημερομηνία που καθιερώθηκαν ως ˝ Εθνικός Ύμνος¨ της Πατρίδος μας οι δύο πρώτες στροφές (από τις 158 συνολικά) του ποιήματος που έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός τον Μάιο του 1823 στην Ζάκυνθο.
Το 1828 ο Κερκυραίος μουσικός Νικόλαος Μάντζαρος, φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα με βάση τα τότε λαϊκά μοτίβα.
Το 1844 το ποίημα μελοποιήθηκε για δεύτερη φορά από τον Νικόλαο Μάντζαρο με την ελπίδα ότι ο Βασιλιάς Όθωνας θα το καθιέρωνε ως ˝ Εθνικό Ύμνο ¨ , αλλά δυστυχώς δεν εγκρίθηκε.
Το 1861 ο τότε Υπουργός Στρατιωτικών ζήτησε από τον μουσικό Μάντζαρο να συνθέσει εμβατήριο πάνω στον ˝ Ύμνο εις την Ελευθερία¨ και αυτός μετέβαλε την μουσική του Ύμνου του Σολωμού σε ρυθμό Εμβατηρίου και μετά το 1865, με την ευκαιρία της Ένωσης της Επτανήσου με την μητέρα Ελλάδα, ο ˝ Ύμνος εις την Ελευθερία ¨ , καθιερώθηκε ως Εθνικός Ύμνος.
Γράφω το άρθρο αυτό με την ευκαιρία του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, της ημερομηνίας που καθορίσθηκε με Διάταγμα της 15ης Μαρτίου του 1838, ως επέτειος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
Με 21 κανονιοβολισμούς χαιρετίσθηκε στην μικρή τότε Αθήνα ο ξεσηκωμός των ραγιάδων εναντίον του βάρβαρου κατακτητή και ακολούθησε Δοξολογία στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στην Αιόλου, παρουσία του βασιλιά Όθωνα και της βασίλισσας Αμαλίας και αγωνιστών του 21.
Αναφέρω δύο περιστατικά που συνέβησαν στην πλατεία Κλαυθμώνος, ένα από τον πρώτο εορτασμό της 25ης Μαρτίου κι’ ένα από την τελετή υποστολής της Σημαίας.
Εορτασμός 25ης Μαρτίου:
Μετά την δοξολογία του πρώτου εορτασμού στην Αθήνα, κόσμος συγκεντρώθηκε στην πλατεία Αισχύλου (τώρα πλατεία Κλαυθμώνος) και στήθηκε χορός από παλιούς αγωνιστάς και λαό. Ξαφνικά ξεπρόβαλε από το πλήθος μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία αξίωσε να χορέψει κι’ εκείνη λέγοντας ότι: «Σήμερον δικαιούμαι και εγώ να χορεύσω και ίσως περισσότερον όλων, διότι απώλεσα είς τον περί ανεξαρτησίας αγώνα τους αδελφούς και τους υιούς μου». Η σεβάσμια αυτή γυναίκα δεν ήταν άλλη από την Δέσποινα Λέκκα.
Υποστολή της Σημαίας :
Αξιωματικός του Ναυτικού διηγήθηκε: «Ήμουν στο Βασιλικό Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουν στην πλατεία Κλαυθμώνος. Την στιγμή εκείνη έπεφτε ο ήλιος και ήταν η ώρα υποστολής της Σημαίας στο κτήριο του Υπουργείου Ναυτικού. Το Άγημα Αποδόσεως Τιμών ήταν παρατεταγμένο και ο σαλπιγκτής σημαίνει ˝Προσοχή¨. Το Άγημα παρουσιάζει όπλα, ο επικεφαλής Αξιωματικός χαιρετά και η μπάντα παιανίζει το εμβατήριο της Σημαίας και τον Εθνικό μας Ύμνο. Όλοι οι παριστάμενοι σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Τελειώνοντας την διαδικασία της υποστολής της Σημαίας, ο επικεφαλής κατευθύνεται θυμωμένος προς ένα γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να τιμήσεις την Σημαία μας; Τον ρωτάει. Δεν έχεις φιλότιμο; Δεν αγαπάς την Πατρίδα; Ο άνθρωπος έμεινε βουβός. Κατακόκκινος σκύβει το κεφάλι και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Μετά συνέρχεται, σκουπίζει τα δάκρυά του και με δύναμη στυλώνει το σώμα του, σπρώχνει τον πάγκο με τα κάστανα μπροστά και φωνάζει με όλη του την ψυχή. Πώς να σηκωθώ κύριε; Της τα έδωσα της Πατρίδος και τα δύο. Και σηκώνει τα μπατζάκια του παντελονιού και φάνηκαν δύο πόδια κομμένα πάνω από το γόνατο. Και ξαναρχίζει να κλαίει. Ο κόσμος γύρω συγκινείται και χειροκροτεί. Ο Αξιωματικός σκύβει, αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά και στη συνέχεια στέκεται προσοχή και τον χαιρετά στρατιωτικά. Του απέδωσε τις ˝κεκανονισμένες τιμές¨ που δεν μπόρεσε ο καστανάς να αποδώσει στην Σημαία μας γιατί έχασε στα Βορειοηπειρωτικά βουνά και τα δυό του πόδια για να κυματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη στην ελεύθερη Πατρίδα»!!
* Κύριε Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη το ‘ξερες αυτό;
Γιατί κάποτε έκανες δηλώσεις για το κάψιμο της Σημαίας……
Αντγος ε.α.
Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτής Δ΄ΣΣ
