Το αναπτυξιακό μοντέλο της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια πάσχει από όλες τις μεριές του. Ανισόρροπο, έλλειπες, δίχως να έρχεται σε σύμπλευση με τις ανάγκες του επιχειρηματία , του ιδιώτη, της αγοράς. Αποτέλεσμα, ο ευτελισμός και η απαξίωση του πυλώνα της ελληνικής οικονομίας, της μικρομεσαίας επιχείρησης, η οποία φυλλορροεί.
Η Ξάνθη μας, η πόλη με τα χίλια χρώματα όπως την αποκαλούν, δεν ξεφεύγει από τον κανόνα τούτο, βρισκόμενη σε πλήρη καθίζηση στον τομέα της επιχειρηματικότητας. Μια πραγματικότητα που προκαλεί απέχθεια και εγείρει ερωτήματα για την πορεία της και την αντιστροφή του νοσηρού αυτού κλίματος. Δυστυχώς, τα σημάδια φέρνουν απαισιοδοξία και κατήφεια. Το πρώτο εξάμηνο του 2016 προμηνύεται εξαιρετικά δύσκολο για τις επιχειρήσεις της πόλης και κατ’ επέκταση του νομού.
Οι αιτίες ποικίλουν. Καταρχάς, η υπερφορολόγηση που σφίγγει ασφυκτικά τον κλοιό και οδηγεί σε λουκέτα. Ενδεικτικά η φορολογία για το έτος αυτό φτάνει στο 29%, η προκαταβολή φόρου στο 100% και το τέλος επιτηδεύματος στα 650 ευρώ (ατομική επιχείρηση) .Νούμερα εξωφρενικά που προκαλούν οργή και μαζί με την ασφαλιστική λαίλαπα που ακολουθεί εξαθλιώνουν τον επιχειρηματία. Για το λόγο αυτό περίπου 250.000 επιχειρήσεις έχουν μεταφέρει την έδρα τους στη γειτονική Βουλγαρία και με την υπάρχουσα κατάσταση είναι δεδομένο ότι έπεται συνέχεια.
Επιπρόσθετα, η προτίμηση μας στους ξενόφερτους κολοσσούς και στα αμφιλεγόμενης προέλευσης προϊόντα καθαρά για οικονομικούς λόγους διογκώνει το πρόβλημα. Η στήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας Ξανθιωτών ενισχύει την τοπική οικονομία ξεκάθαρα. Δημιουργεί θέσεις εργασίας και όχι εκμετάλλευσης, εξασφαλίζει τα προς το ζην στον φίλο, τον συγγενή, τον συντοπίτη μας. Στον αντίποδα είναι ηλίου φαεινότερο πως κάποιοι επαγγελματίες οφείλουν να αναθεωρήσουν τη νοοτροπία και το σκεπτικό τους και να θωρακίσουν την «περιουσία τους» με την απαραίτητη εξέλιξη (τεχνολογίες αιχμής, καινοτομία, πιστοποίηση) για να γίνουν ανταγωνιστικοί.
Σε όλο αυτό το κυκεώνα που αντιμετωπίζουν πρέπει να έχουν την στήριξη των παραγωγικών φορέων και κυρίως της δημοτικής αρχής, η οποία είναι παντελώς απούσα. Έλλειψη δομών, ένδεια ιδεών και πρωτοβουλιών συνθέτουν ένα τοπίο που προκαλεί αμηχανία και απογοήτευση. Μια « διαδικτυακή βόλτα » αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι εν καιρώ κρίσης υπάρχουν μυαλά που σε συνάρτηση με την πολιτική βούληση τείνουν χέρι βοηθείας στον επαγγελματία στηρίζοντας τον στην πράξη.
Κλείνοντας, ένα μείζον και χιλιοειπωμένο ζήτημα που θα έδινε βαθιά ανάσα στην τοπική οικονομία είναι η απορρόφηση προγραμμάτων LEADER και άλλων συναφών ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Τα κονδύλια φεύγουν σε γειτονικούς νομούς και ζητείται πολιτική λύση ΑΜΕΣΑ. Η σπατάλη και η απληστία είναι δύο άκρα του ίδιου λάθους και μαζί με την αδιαφορία και την ανεπάρκεια δυστυχώς επικρατούν.
Εν κατακλείδι, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι σαφώς μεγαλύτεροι αν δεν αλλάξουμε ρότα εμπράκτως. Όχι άλλα λόγια, η πόλη μας έχει πληθώρα πλεονεκτημάτων έναντι άλλων επαρχιακών πόλεων και το επιχειρείν, ειδικά της μορφωμένης νεολαίας, θα της προσδώσει άλλη αίγλη και φυσικά πιο ευοίωνο μέλλον.
ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Δ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ – ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ
