Πολλά τα μέσα ενημέρωσης που μιλούν πλέον ανοιχτά, ύστερα από την κοινοποίηση του προβλήματος από την πλευρά των εργαζομένων σε γνωστή γαλακτοβιομηχανία γάλακτος στην Ξάνθη, που πέρασε σε ιδιωτικά χέρια για συνθήκες εργασίας τύπου γαλέρας. Καλώς ή κακώς η συγκεκριμένη εταιρεία πέρασε σε ιδιωτικά χέρια και σήμερα, όπως λέει το ΠΑΜΕ, από όπου ήρθε και η ανακοίνωση, επικρατεί ο εργασιακός Μεσαίωνας.
Αν αυτό ισχύει, είναι σίγουρα καταδικαστέο και όταν μάλιστα, σύμφωνα πάντοτε με την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, απολύονται οι παλιοί για να προσληφθούν καινούριοι με ποιο χαμηλό κόστος, είναι ανέντιμο και ανήθικο.
Πέρα από εκεί όμως, η σημερινή κυβέρνηση και μάλιστα αριστερών, όπως η ίδια τουλάχιστον στην θεωρία λέει, πεποιθήσεων, γιατί κωφεύει; Γιατί δεν προστατεύει τα εργασιακά δικαιώματα; Γιατί έχει φορτώσει με τεράστιες φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές τους επιχειρηματίες; Γιατί δεν θεσπίζει νόμο να προστατεύονται οι εργαζόμενοι; Γιατί δεν ενισχύει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς; Τέλος, γιατί επιτρέπει το οικονομικό σύστημα της Χώρας να μη λειτουργει σε ξεκάθαρο φορολογικό, ασφαλιστικό πεδίο ώστε να διασφαλίζετε το κέρδος αυτών των επιχειρήσεων; Αλήθεια τι πιστεύει η κυβέρνηση, αν πιστεύει σε τίποτε, ότι οι επιχειρηματίες θα κρατούν και θα πληρώνουν τους εργαζόμενους – θύματα, στην κυριολεξία της ανικανότητας της, αν από την δουλειά τους δεν κερδίζουν;
Τέλος, θα πρέπει η κυβέρνηση επιτέλους, να ξεκαθαρίσει στην κοινωνία αν θα κινηθεί με ισονομία και ισοπολιτεία και αν θα θεσπίσει το πλαίσιο στο οποίο οι επιχειρήσεις θα κερδίζουν και οι εργαζόμενοι θα αντιμετωπίζονται έντιμα και ισότιμα από τις επιχειρήσεις.
Διαφορετικά ας δημιουργήσει τα περίφημα «κολχόζ», να κρατικοποιήσει όλες τις επιχειρήσεις, τα κομματικά στελέχη της κατά την φιλοσοφία του Στάλιν και των ομοίων του να γίνουν διευθυντικά στελέχη και να ησυχάσει η κοινωνία και αν μη τι άλλο, να γνωρίζουν τι ακριβώς γίνεται τριγύρω τους.
Αυτή τη στιγμή ούτε οι επιχειρηματίες ξέρουν που το πάει η Κυβέρνηση, αλλά ούτε και οι εργαζόμενοι, όσοι από αυτούς έχουν δουλειά, μπορούν να ανασάνουν από το μικρό, θεσπισμένο μεροκάματο και από τους αβάσταχτους άμεσους και έμμεσους φόρους. Έλεος ποια με το θολό τοπίο.