Με έναν δικό του τρόπο περιγράφει την συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας ο Αντώνης Κοσμίδης, συνδυάζοντας τον με την ανεύρεση του συμπαθέστατου τετράποδο του που χάθηκε…Απολαύστε τον.

Βρέθηκε, επί τέλους, το σκυλάκι μας, ο Μαξ. Είχε χαθεί στις 11/11/2015 κατά τις 10:00 πμ μπροστά από το Εργατικό Κέντρο, ενώ κάποιος είχε ακουμπήσει το λουρί του, λίγα μέτρα πιο κάτω, στο πόμολο της εισόδου του “Συλλόγου με Ειδικές Ανάγκες”, όπου βρίσκονταν μέχρι τουλάχιστον στις 1:30 πμ και μας περίμενε υπομονετικά. Εκείνος που το πήρε, το προστάτεψε μεν από άλλους κινδύνους, αλλά δυστυχώς δεν το πήγε στην αστυνομία/ΦΟΞ. Το παρέδωσε σε μια καλή, ευτυχώς, οικογένεια συνταξιούχων, για να τους κάνει παρέα. Οι συνταξιούχοι αξίζουν ανταμοιβή και ένα μεγάλο ευχαριστώ που δεν το κράτησαν. Όταν μας είδε και πάλι όλους μαζί, έκανε τούμπες από τη χαρά του, ενώ δεν έβαλε για δυο μέρες, όπως κι εμείς, μπουκιά στο στόμα του. Να είναι καλά όλοι όσοι βοήθησαν. Δεν έχει σημασία το πώς τελικά βρέθηκε! Η συμπαράσταση και η καλλιέργεια αισιοδοξίας στην ατελείωτη αναμονή, δεν πληρώνονται με ευχαριστίες, αλλά με τη μετάδοση του γεγονότος και της επίγνωσης ότι πάρα πολλοί και ιδιαίτερα κάποια ΜΜΕ ενδιαφέρθηκαν να συμβάλουν και μάλιστα χωρίς αμοιβή. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς.

Αγαπητοί σ, πρώην σ, φίλοι και σ/λφοι,

αφού ανεχτήκατε επί τόσα χρόνια τα email μου για την προετοιμασία της “επανάστασης” για την οποία μίλησε πλέον κι ο σ/λφος Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ξάνθης (εγώ ειλικρινά πιστεύω ότι είναι από τους ανθρώπους που επί Τουρκοκρατίας δεν θα γίνονταν σε καμία περίπτωση Ραγιάς), δεχτείτε κι ένα τελείως προσωπικό email με την παράκληση να βοηθήσετε κι εμένα να επανέλθω στην ψυχική μου υγεία:

Προετοιμάζοντας στις 11/11/15 την συμμετοχή και των ΕΒΕ στην εκδήλωση του Εργατικού Κέντρου, όπου χίλιοι καλοί χωρέσανε -ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ- μου έφυγε ο Μαξίτο.

Όσοι με ξέρουνε, θα θυμούνται ότι εκτός από τη σημερινή, δεν έλειψε από καμία αντιμνημονιακή πορεία. Ιδιαίτερα του άρεζε ν’ ακούει το σύνθημα “Πάλι κοιμάσαι και κρύβεσαι Παπούλια – καλύτερα να είχαμε για Πρόεδρο τη …Τζούλια” (συγνώμη τον Προκόπη ήθελα να πω…).

Σήμερα φώναξα εγώ και για εκείνον διπλά, ελπίζοντας ότι από κάπου θα ακούσει και θα τρέξει να συμμετάσχει:

“ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΕΙΣ – ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ” (μιλάμε για σύνθημα που πιάνει άνετα όλους, δεξιούς κι αριστερούς – άλλωστε σε λίγο θα πάμε όλοι αντάμα)

“ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ – ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ” (μη θυμώσει κανείς που θεωρεί τον εαυτό του “αφεντικό”, έστω κι αν είναι τσιράκι της Μέρκελ, φτωχοδιάβολοι του κερατά θα γίνουμε σε λίγο όλοι μας)
“ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ – ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ” (αυτό το σύνθημα είναι πράσινο, διότι είναι οικολογικό, όχι πασοκικό, να εξηγούμαστε)

“ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ – ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΗ-ΜΙΣΘΟ” (αυτό είναι κάπως ουδέτερο, διότι στην ουσία αποδέχεται, λένε οι σύντροφοι του ΚΚΕ, το ευρώ και την ΕΕ)

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ – ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗ (ισχύει για εκείνους που πιστεύουν ότι θα πρέπει να ασφαλιστούμε σε ιδιωτικές εταιρίες για να τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια)

ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΟΡΙΣΤΙΚΗ – ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ (αυτό μάλλον η Κωνσταντοπούλου μαζί με τον Γλέζο, που περιμένει από τον Τσίπρα να μην ξεχάσει κι αυτός το γερμανικό αγύριστο δάνειο, τις επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις για όσα μας έκαναν, θα το σκέφθηκαν)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΓΩΝΑΣ – ΡΗΞΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ (και πολλά τέτοια ριζοσπαστικά, παρά τη μη αποδοχή τους από τον τέως “ριζοσπαστικό” ΣΥΡΙΖΑ)
Αυτά και άλλα πολλά ξελαρυγγιαστήκαμε να φωνάζουμε, αλλά αποτέλεσμα κανένα. Ούτε ο κόσμος πολυάκουγε, αλλά ούτε και ο Μαξίτο, προς μεγάλη απογοήτευσή μου, εμφανίστηκε από κάποια γωνία. Αυτό το Εργατικό Κέντρο, ήθελα να ΄ξερα, κανένα φορητό μεγάφωνο δεν έχει;
Πάντως, μπορεί οι σ/λφοί μας καταστηματάρχες να μην τα κλείσανε ούτε για δύο ώρες τα μαγαζιά τους (περιμένουν οι καημένοι να βάλουνε λουκέτο μια και καλή), αλλά η διαδήλωση είχε ανέλπιστα αρκετό κόσμο. Διότι είπαμε, ακόμη και Συριζαίοι συμμετείχαν (εκτός από εκείνους που κάτι φοβόνταν ή ντρέπονταν…).

Πάντως η Ομοσπονδία ΕΒΕ Ξάνθης, εκπροσωπήθηκε επάξια. Από το Επιμελητήριο Ξάνθης την τιμή του έσωσε η δυναμική κ. Ελένη Κίτσου που, αυτή τη φορά κατ’ εξαίρεση, συμφώνησε φαίνεται με τον Πρόεδρο και ακολούθησε την παρότρυνσή του για επαναστατική προετοιμασία του Ξανθιώτικου επαγγελματοβιοτεχνικού κόσμου.Το καλαίσθητο πανό της Ομοσπονδίας ΕΒΕ υψώθηκε, χάρις στις αντοχές του Γιώργου και της Μαρινέλας, καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας διαμαρτυρίας. Το συνόδευε το πανό του τοπικού Τμήματος του Σωματείου Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών ΑΜΘ στην Ξάνθη (συμμετείχαν από κοινού οι ιδιοκτήτες, οι διευθυντές και όλοι οι εργαζόμενοι των ΠΣ που απέργησαν, εκτός από τη σύζυγό μου που έψαχνε από τα χαράματα το Μαξίτο στις γειτονιές και συνοικίες της πόλης).

Τέλος καλό, λοιπόν, όλα καλά. Καλή συνέχεια σε όλους μας με ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα.
αντωνης κοσμιδης